سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند

سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند		ز گوهر و لب دریا زبان حجاب کند
بیان حکمت اگر چه شگرف مشعله ایست		ز آفتاب حقایق بیان حجاب کند
جهان کفست و صفات خداست چون دریا		ز صاف بحر کف این جهان حجاب کند
همی‌شکاف تو کف را که تا به آب رسی		به کف بحر بمنگر که آن حجاب کند
ز نقش‌های زمین و ز آسمان مندیش		که نقش‌های زمین و زمان حجاب کند
برای مغز سخن قشر حرف را بشکاف		که زلف‌ها ز جمال بتان حجاب کند
تو هر خیال که کشف حجاب پنداری		بیفکنش که تو را خود همان حجاب کند
نشان آیت حقست این جهان فنا		ولی ز خوبی حق این نشان حجاب کند
ز شمس تبریز ار چه قرضه ایست وجود		قراضه ایست که جان را ز کان حجاب کند