نقش همبازی‌ در رشد شخصیت کودک

در عين‌حال که وجود رابطه‌اى صميمى و همبازى (Playmate) شدن با بزرگسالى مهربان براى ايجاد احساس اعتماد و ارزش، رفع نيازمندى‌ها، پاسخ به پرسش‌ها و حل مشکلات کودک الزامى است، کنش متقابل (Interaction) با کودکان ديگر نيز در اين فرآيند نقشى عمده بازى مى‌کند. همسالان (Peers) و همبازى‌ها در شکل‌گيرى شخصيت، رفتار اجتماعي، نظام ارزشى و نحوهٔ نگرش‌هاى يکديگر دخالت دارند.

کودکان به‌وسيلهٔ سرمشق‌دهى و سرمشق‌گيرى در مورد اعمالى که تقليدکردنى است و با ارزشيابى فعاليت‌هاى يکديگر و بازخوردى که به يکديگر مى‌دهند، در همديگر تأثير مى‌گذارند. کودکان بسيارى از مهارت‌هاى اجتماعى (Social skills) را از راه کنش متقابل يکديگر ياد مى‌گيرند. آنان مى‌آموزند که چگونه چيزى بدهند و چيزى بگيرند؛ در فعاليت‌هاى دسته‌جمعى شرکت کنند؛ از جنب‌وجوش و تماشاى ديگران لذّت ببرند؛ احساسات ديگران را درک کنند؛ توانائى‌هاى خود را ارزيابى کنند؛ اعتماد به نفس کسب کنند و به‌تدريج از خانواده مستقل و سرانجام با جامعه سازگار شوند.