هر شبی با دلی و صد زاری

هر شبی با دلی و صد زاری		منم و آب چشم و بیداری
بنماندست آب در جگرم		بس که چشمم کند گهرباری
دل تو از کجا و غم ز کجا؟		تو چه دانی که چیست غمخواری؟
آگه از حال من شوی آنگاه		که چو من یک شبی به روز آری