ضربهٔ هوایی با پا

ضربهٔ هوایی با پا. اين نوع ضربه با پا يک مهارت پرتابى است که از نظر مکانيکى مشابه نوع قبلى است. البته اجراء اين نوع ضربه با پا براى کودکان به مراتب مشکل‌تر از ضربه زدن به توپى است که روى زمين قرار دارد. به‌منظور اجراء اين مهارت کودک بايد توپ را با دست‌ها رها کرده، زمان حرکت پاى خود را با توپ تنظيم کند.

ويژگى‌هاى شکل ابتدائى مهارت ضربه هوايى با پا. ضربه‌زننده مبتدى در اجراء اين مهارت تمايل به پرتاب توپ به بالا دارد، نه انداختن آن به پائين و در صورت گام برداشتن غالباً پس از آنکه پاى اتکاء به زمين رسيد توپ را رها مى‌کند و دست‌ها را به طرفين بدن مى‌اندازد. کودک ممکن است پايى که با آن به توپ ضربه مى‌زند را با سختى در مفصل زانو باز کند يا همان‌طور که در تصوير زير مشاهده مى‌شود آن را به اندازهٔ ۹۰ درجه خم کند. پاى کودک به نوعى ممکن است يک زاويهٔ ۹۰ درجه با ساق داشته باشد که موجب تماس توپ با پنجه‌ها شود. اين امر موجب عدم تماس توپ با تمام روى پا شده، نهايتاً موجب يک ضربهٔ انحرافى مى‌گردد.

ضربهٔ هوايى ماهرانه براى انجام يک ضربهٔ هوايى صحيح همان‌طور که در تصوير زير مشاهده مى‌شود، کودک بايد موارد ذيل را انجام دهد:

- تا قبل از رها کردن توپ هم‌زمان با آخرين گام ضمن حفظ توپ، دست‌ها را کاملاً در جلو بدن باز کند.

- پس از رها کردن توپ ابتدا دست‌ها را به طرفين حرکت داده، سپس آنها را در وضعيت الگوى دست و پاى مخالف قرار دهد.

- با پاى اتکاء يک جهش کرده، پاى ضربه را با شدت تا لحظهٔ تماس با توپ به بالا پرتاب کند، به‌طورى که بدن در نتيجهٔ اين حرکت، با يک عمل لى با پاى اتکاء، به بالا و جلو پرتاب شود.

- در لحظهٔ تماس پا با توپ پاى ضربه‌زننده تقريباً مستقيم و پنجهٔ آن کشيده است.

تغييرات رشدى در ضربهٔ هوايى با پا رابرتن (۱۹۸۴) مراتب رشدى ضربهٔ هوايى با پا را فرض و مطرح کرد. عمل دست به دو بخش مجزا يکى براى رهاکردن توپ و ديگرى براى تماس پا با توپ تقسيم شده است. در بخش رها کردن ترتيب تکاملى حرکات شامل انداختن توپ به بالا در شروع مهارت، انداختن توپ به پايين با تأخير، و بالاخره تنظيم تقريبى زمان انداختن و ضربه زدن به توپ مى‌شود. در بخش تماس پا با توپ، دست‌ها از مرحلهٔ بدون استفاده بودن به مرحلهٔ پيشرفته‌تر حرکت در جهت پاى مخالف انتقال مى‌يابد که از ويژگى‌هاى چرخش قدرتمند قسمت‌هاى پائينى تنه است.

ترتيب عمل پا در انتقال از گام کوتاه به گام بلند و بالاخره جهش با پاى اتکاء نشان‌دهندهٔ پيشرفت در اين مهارت است. در لحظهٔ تماس پا با توپ مفصل مچ از وضعيت خميده به وضعيت کشيده تغيير حالت مى‌دهد.