بیماری تیروئید

در بيمارانى که گواتر بزرگ دارند، ممکن است برقرارى راه هوائى مناسب مشکل باشد. بيمار هيپرتيروئيدى که جراحى مى‌شود مستعد ابتلاء به فشار خون، ديس ريتمى شديد قلبي، CHF و هيپرترمى مى‌باشد.

تيروکسيکوز بسيار شديد (طوفان تيروئيدي) ممکن است ضمن جراحي، به‌خصوص تيروئيدکتومى که آزادسازى تيروکسين را افزايش مى‌دهد، رخ دهد. درنتيجه بهتر است که قبل از جراحى بيماران هيپرتيروئيد به‌حالت يوتيروئيد درآورده شوند. اين عمل ۶-۱ هفته قبل از جراحى طول کشيده، بهترين درمان با پروپيل تيواوراسيل، به ميزان ۱۰۰۰-۸۰۰ mg/d به‌مدت تقريباً يک هفته و به‌دنبال آن تجويز دوز نگهدارنده ۴۰۰-۲۰۰ mg/d مى‌باشد. در صورت لزوم جراحى اورژانس، تجويز مناسب آرام‌بخش و يديد پتاسيم به اضافه يک ماده بلوک‌کنندهٔ β آدرنرژيک مانند پروپرانولول به‌همراه پروپيل تيواوراسيل لازم مى‌باشد.

بيماران هيپوتيروئيد در هنگام جراحى در معرض افت حاد فشار خون، شوک و هيپوترمى قرار دارند. اگر بيمار تنفس خود به‌خود داشته باشد؛ ممکن است در اثر هيپوونتيلايون احتباس شديد Co2 روى دهد. در بيمارانى که دير به‌هوش مى‌آيند و دچار احتباس Co2 و اثر نارکوتيک Co2 به‌همراه هيپوترمى مى‌باشند، احتمال کوماى ميکزدمى وجود دارد. ممکن است افزايش شکنندگى بافت، و تضعيف روند ترميم زخم، و حتى گسستگى زخم نيز ايجاد شود. شديداً توصيه مى‌شود که بيماران ميکزدمى قبل از جراح الکتيوبالووتيروکسين درمان شوند. درصورت نياز به جراحى اورژانس، درمان با(۵۰۰μg (۰/۵mg لووتيروکسين سديم وريدي، خوراکى يا از راه NGT صورت مى‌گيرد. اگر شرايط اورژانس نباشد، مى‌توان با ۲۵μg/d لووتيروکيسين و افزايش تدريجى دوز آن تا دوز نگهدارندهٔ ۲۰۰-۱۵۰ μg/d، فرد را به‌حالت تيروئيد درآورد. هم‌چنين توصيه مى‌شود قبل از درمان ميکزدم، براى رد احتمال همراهى بيمارى آديسون با ميکزدم (سندرم اشميت) سطح پايهٔ کورتيزول اندازه‌گيرى شود، زيرا اين سندرم با درمان توسط لووتيروکسين ممکن است بحران آديسون به‌وجود آيد.