نارسائی آدرنال

بيمارانى که دچار نارسائى آدرنال هستند، در صورت جراحى با خطر بروز بحران آديسون مواجه هستند که علائم آن عبارتند از: از دست دادن نمک، کاهش حجم خون، افت فشار خون، شوک و مرگ. حداقل ۳-۲ روز قبل از عمل، اين بيماران بايد از راه وريدى مايع و کلريد سديم (معمولاً ۳-۱ ليتر سالين نرمال در روز) دريافت نموده، تحت درمان با کورتيزول (۲۰ ميلى‌گرم هر روز صبح و ۱۰ ميلى‌گرم هر روز بعدازظهر) قرار گيرند. در روز عمل، درست قبل از جراحى بايد ۱۰۰ ميلى‌گرم کورتيزول داخل عضلانى يا وريدى و به‌دنبال آن هر ۶ ساعت و در حين جراحى ۱۰۰-۵۰ ميلى‌گرم کورتيزول تزريق شود. اين رژيم، مشابه پاسخ طبيعى اندوژن کورتيزول به استرس (تا حد ۳۰۰mg/d) مى‌باشد. پس از جراحى روزى ۳-۲ ليتر سالين به بيمار داده مى‌شود. هم‌زمان بايد فشار خون، غلظت الکتروليت‌هاى سرم، و برون‌ده ادرارى به دقت کنترل شود. اگر عارضه‌اى به‌وجود نيايد، هر روز مى‌توان دوز کورتيزول را به نصف کاهش داده به دوز نگهدارنده که ۳۰mg در روز است، رسيد.

در هنگام جراحى طبق پروتوکلى که براى بيماران مبتلا به آديسون ذکر شد، بايد دوز استرس کورتيزول (حدود ۳۰۰mg/d) تجويز شود. اگر بيمار ديابتى باشد، ممکن است براى کنترل گلوکز خون حين جراحي، به دوزهاى زياد انسولين (مثلاً ۳ واحد در ساعت) احتياج باشد. پس از عمل بايد احتمال تأخير در ترميم زخم و استعداد ابتلاء به عفونت در نظر گرفته شود. در اين بيماران ممکن است عفونت با تب همراه نباشد.