اولسر پپتیک

درنتيجهٔ اثر سوزانندهٔ شيرهٔ اسيدى معده بر روى يک اپى‌تليوم حساس اولسر پپتيک ايجاد مى‌شود. بسته به شرايط مختلف، اولسر پپتيک ممکن است در مري، دئودنوم، معده، ژژونوم به‌دنبال ايجاد گاستروژژونوستومى يا در ايلئوم به‌علت مخاط نابه‌جاى معده در ديورتيکول مکل ايجاد شود. اسيد عامل اصلى ايجادکنندهٔ آسيب است؛ در واقع پرواضح است که بدون وجود اسيد در شيرهٔ معده، هيچ‌گاه اولسر پپتيک (خوش‌خيم) ايجاد نمى‌شود. در موارد زخم‌هاى معده يا دئودنوم، قبل از اينکه اسيد بتواند موجب آسيب شود، هليکوباکترپيلورى بايد در مخاط کلونيزه و موجب تضعيف آن شود و درمان عليه اين ارگانيسم اثرات قطعى‌ترى بر بيمارى دارد.

مردان، سه برابر بيشتر از زنان درگير مى‌شوند. زخم دئودنوم در افراد جوان ده بار شايع‌تر از زخم معده است اما در سنين بالا، شيوع آنها برابر مى‌شود.

به‌طور کلي، پروسهٔ ايجاد زخم، منجر به چهار نوع ناتوانى مى‌شود: ۱. درد شايع‌ترين علامت است. ۲. خونريزى ممکن است به‌دليل اروزيون عروق زير مخاط يا خارج روده‌اى در اثر عميق شدن زخم ايجاد شود. ۳. نفوذ زخم به لايه‌هاى رودهٔ گرفتار اگر ساير احشاء زخم را نپوشاند. مى‌تواند منجر به پرفوراسيون شود ۴. درنتيجهٔ تورم التهابى و ايجاد اسکار ممکن است انسداد رخ دهد که شايع‌تر از همه در اثر زخم‌هاى ناحيهٔ پيلور يا محل اتصال مرى به معده ايجاد مى‌شود، زيرا در اين مناطق لومن از همه‌ جا باريک‌تر است.