| احتمالاً در حدود سه سالگى بازى‌هاى گروهى و مهدکودکى را آغاز مى‌کند. اين کار او نوعى مبارزه است و نياز دارد تا بياموزد چگونه با خود کنار بيايد، بدون اينکه شما دائماً در کنار او باشيد.
|
|
|
|
| پاسخ به ترس‌هاى کودک شما از جدائى
|
|
| به کودک خود بگوئيد بخشى از روز را با وى نيستيد و او براى اينکه بتواند خود را از لحاظ روانشناختى براى اين مبارزهٔ سخت آماده کند، احتياج به زمان دارد. علاوه بر اين، اگر ناگهان او را تنها بگذاريد اعتماد او را به شما از دست خواهد داد. چه بخواهد چه نخواهد براى کنار آمدن با جدائى از شما، کار سختى در پيش دارد. او را مطمئن سازيد که وقتى هم با او نيستيد، همچنان سرحال و ايمن نيز خواهد بود. اين اطمينان‌دهى به آرامش او کمک مى‌کند. البته خود شما نيز آرام باشيد. نگرانى امرى مسرى است، به‌ويژ بين والدين و فرزند، بنابراين بايد آرام و مطمئن ظاهر شويد، در غير اين صورت فرزند شما بى‌قرارى خواهد کرد.
|
|
| به او يادآور شويد که در پايان کار خود به وى رسيدگى خواهيد کرد. گرچه ممکن است براى شما اين مطلب روشن و واضع باشد ولى براى فرزند شما کاملاً روشن نيست، براى او شرح دهيد که به‌زودى برمى‌گرديد و براى اجتناب از تحريک احساس تنهائى خود به‌موقع برگرديد. هنگام بازگشت کودک خود از مهدکودک يا مدرسه يا از منزل دوستا و غيره، دربارهٔ فعاليت‌هاى خود با او گفت‌وگو کنيد. علاقه و اشتياق شما به فعاليت‌هاى روزانهٔ او، احساس مثبتى را دربارهٔ آن کارها در وجود خود ايجاد مى‌کند و اين به‌نوبهٔ خود اعتماد به‌نفس و اطمينان او را در کنار آمدن با جدائى بعدى افزايش مى‌دهد.
|
|
|
|
|
| شکم خود را مى‌مالد، گوئى که درد مى‌کند
|
|
| اضطراب و نگرانى او ممکن است در قالب يک درد شکم و يا سردرد نشان داده شود. دردى که او احساس مى‌کند که کاملاً واقعى است، گرچه علت اصلى و زيربنائى آن روانشناختى است تا جسماني. ممکن است دريابيد که مثلاً اشارهٔ او به اين دردها، شب قبل از شروع مهدکودک يا مدرسه باشد.
|
|
| گوشه‌گيرى‌هاى منفعلانه به همراه سستى و بى‌حالى
|
|
| ممکن است انتظار داشته باشيد در مواجهه با کودکان غريبه و يا دامنهٔ جديدى از فعاليت‌هاى پيش روى آن، او را هيجان‌زده و خوشحال ببينيد. اگر رفتار او درست عکس اين را نشان داد، مثلاً گوشه‌‌اى با نشانه‌هاى آويزان و در حال نگاه کردن به زمين ايستاده، به اين خاطر است که از فکر جدائى از شما بيم دارد.
|
|
| در حال رفتن به مهدکودک يا مدرسه دستان شما را محکم چسبيده
|
|
| ترس ناشناخته‌اى باعث بيم و هراس او مى‌گردد و آنگاه که ترسيده است نمى‌خواهد بدون شما به مهد يا مدرسه برود. البته گاهى اوقات که خوشحال نيز هست دستان شما را محکم مى‌چسبد، اما در موقعيت‌هائى شبيه به رفتن به مدرسه يا مهدکودک، او نگران جدائى از شما است.
|
|
|
|
| وقتى پيش از موعد مقرر براى انجام کارى از خواب بيدار مى‌شود. مى‌توانيد مطمئن باشيد که از رخت خواب بيرون آمده، لباس پوشيده، با نشاط و آماده است. شور و شوق طبيعى او رفتار او را بدين صورت شکل مى‌دهد. با اين حال هرگونه تعلل يا عدم تمايل به عجله کردن، به شما مى‌گويد که اشتياقى براى شروع روز جديد خود ندارد.
|
|
|
|
| حالا ديگر آن‌قدر اطلاعات داريد که بتوانيد تشخيص دهيد لبخند او ناشى از لذت است يا ناشى از اضطراب دروني، به علائمى که نشان مى‌دهد لبخند او واقعى نيست دقت کنيد، مثل کج شدن سر به جلو، تنيدگى زياد ماهيچه‌هاى دهان و چشم يا مالش عصبى گوش خود با دست.
|
