از سال ۱۹۴۶ تا سال ۱۹۶۵ میلادی(۱۵)

۱۹۶۰ م. ديسک گردان مغناطيسى

ديسک لرزان (Floppy disc) در سال ۱۹۶۰ توسط شرکت IBM ساخته و معرفى گرديد. ديسک لرزان جزء همراه رايانه از ابتداء ساخت آن مى‌باشد. البته نقش آن باگذشت سال‌ها به‌طور اساسى تغيير کرده است. در اولين رايانه‌هاى دايناسور گرداننده‌هاى فلاپى ديسک به‌عنوان ذخيره داده‌ها داراى ظرفيت کم و سرعت آهسته بودند. رايانه IBM داراى اوليه فلاپى ديسکى بود که قادر به ذخيره ۱۶۰ کيلو بايت در يک فلاپى يک طرفه ۲۵/۵ اينچى بود. چند سال بعد اولين گرداننده‌هاى فلاپى ديسک ۵/۳ اينچى که در رايانه‌هاى اَپِل مکينتاش (Appel Macintash) نصب شده بودند وارد بازار شدند.

فلاپى ديسک‌هاى سه و يک دوم اينچى داراى يک پوشش مربع شکل پلاستيکى غيرقابل خم شدن هستند که در جلد خود به راحتى در ديسک‌ران مى‌گردند. فلاپى‌ها داراى شکاف نوشتن و خواندن بوده و توسط يک پوشش فلزى يا پلاستيکى کشوئى محافظت مى‌شود. وقتى ديسکت در ديسک‌ران قرار مى‌گيرد اين پوشش کنار رفته و هِد دستگاه قادر به ضبط اطلاعات مى‌گردد و زمانى که از دستگاه خارج مى‌گردد، پوشش به‌جاى اول خود باز مى‌گردد و ورودى شکاف را مى‌پوشاند. از آنجائى که کارخانه سازنده فلاپى آنها را براى استفاده بر روى رايانه خاص توليد نمى‌کند و با توجه به اينکه رايانه‌هاى مختلف از نظر ريزپردازنده خود و نحوه دسترسى به اطلاعات بر روى فلاپى با هم اختلاف دارند لذا در ابتدا مى‌بايست آنها را شکل‌بندى و يا آدرس‌بندى نمود. اين عمل با دستور فرمت (Format) در سيستم عامل امکان‌پذير مى‌باشد. با اين دستور بر روى فلاپى ديسک تعدادى دواير متحدالمرکز به‌نام شيار (Track) و تعدادى قطاع (Sector) ايجاد مى‌شود. براى نگهدارى اطلاعات بيشتر بر روى فلاپى‌ها مشخصه‌اى نظير 48tpi و يا 135tpi نوشته شده که نشان دهنده تعداد شيارها در هر اينچ بر روى فلاپى مى‌باشد که ظرفيت و فشردگى ديسک‌ها را بيان مى‌کند. فلاپى‌هاى ۴/۱ ۵ مى‌تواند ۳۶۰ کيلوبايت اطلاعات را در خود نگاه دارند. فلاپى‌هاى ۲/۱ ۳ اينچ ۴۴/۱ مگابايت را بر روى نوع ظرفيت بالا نگهدارى کند.

ديسک لرزان از جنس پوليستر ساخته شده و مواد قابل ضبط ترکيبى از پودر ذرات اکسيدآهن خالص که طول هر ذره تقريباً بين ۴/۰ تا ۵/۰ ميکرون مى‌باشد که درون ماده‌اى به‌صورت قشرى يکنواخت بر روى سطح پايه پوشش داده شده است. ضبط و ذخيره اطلاعات از بسيارى جهات مشابه ضبط اطلاعات بر روى نوارهاى کاست صوتى و نوارهاى ويدئويى (تصويري) مى‌باشد که مى‌تواند داده‌ها را به‌صورت نوشته‌هاى تصاوير سياه و سفيد و رنگى ذخيره نمايد. هِد دستگاه ديسک‌ران يک آهنرباى بسيار کوچک است که يک سيم‌پيچ ظريفى بدور حلقه‌اى از جنس هيدرواکسيدآهن پيچيده شده است که عمل ضبط را انجام مى‌دهد. هسته هد داراى شکاف بسيار باريک است که برروى سطح ديسک قرار مى‌گيرد و به‌وسيله بازوئى به‌طور مستقيم به طرف مرکز ديسکت به جلو و عقب جهت نوشتن و خواندن داراى حرکت است. اطلاعات ضبط شده را مى‌توان در صورت عدم نياز پاک کرد اما ضبط دوباره از کيفيت آن اندکى مى‌کاهد. وقتى عملى براى ضبط انجام مى‌گيرد. يک کنترل‌کننده به دستگاه ذخيره دستور مى‌دهد تا جريان برق را به جريان الکترومغناطيس تبديل نمايد. هِد دستگاه جريانى از سيگنال‌هاى الکتريکى مثبت و يا منفى توليد مى‌کند که همان (صفر و يک)‌هاى اطلاعات ديجيتالى مى‌باشد که با القاء خاصيت مغناطيسى بر روى ذرات اکسيدآهن که در درون ماده ترکيبى روى سطح فلاپى پوشيده شده ايجاد مى‌گردد.

کنترل‌کننده قسمتى از ديسک را بر روى خودش رزرو مى‌کند تا مسير فايل‌هائى را که در مکان خاص ثبت مى‌شوند دنبال نمايد. براى بازخوانى اطلاعات ضبط شده ديسکت در درون ديسک‌ران قرار مى‌گيرد. ديسک با سرعت مى‌چرخد وقتى ميدان مغناطيسى متغير از زير شکاف هِد مى‌گذرد، باعث مى‌شود تا همان جريان که براى نوشتن اطلاعات بر روى ديسک ضبط شده بر روى هِد خواندن جريان ايجاد مى‌نمايد که اين جريان رديفى از صفرها و يک‌ها را به دنبال دارد. هِد اين جريان را به پالس‌هاى الکتريکى تبديل مى‌نمايد که پس از پردازش و تقويت‌هاى لازم توسط تخته مدارهاى مربوطه بر روى صفحه نمايش نشان داده مى‌شود. تکنولوژى ضبط‌صوت از همين مى‌نويسد و مى‌خواند و دستگاه‌هاى ويدئويى فعلى نيز از همين مفهوم استفاده مى‌کند. البته بايد توجه داشت در نحوه استفاده از هِدها براى ذخيره داده‌ها تفاوت وجود دارد.

۱۹۶۱ م. کابل تلفن زير دريا

کابل بين (اوبان اسکاتلند - نيوفاندلند - کانادا) به ‌طور ۸۳۹/۳ کيلومتر با ظرفيت KH2 ۲۴۰ در سال ۱۹۶۱ در اعماق اقيانوس اطلس شمالى قرار گرفت و در سال ۱۹۸۶ از سرويس خارج گشت. اين خط داراى ۸۰ مدار تلفن و با تکرار کننده‌هاى لامپى کار مى‌کرد.

۱۹۶۱ م. ۲۳ فروردين ۱۳۴۰ رفتن اولين انسان به فضا

در تاريخ ۱۲ آوريل ۱۹۶۱ سرگُرد يورى الکسيويچ گاگارين سرنشين سفينه (وستوک - ۱) ۲۲ هزار مايل به دور زمين گشت. ملت شوروى به او قهرمان اتحاد جماهير شوروى لقب داد. تاريخ ۱۲ آوريل ۱۹۶۱ روز فراموش نشدنى است زيرا براى نخستين بار يک انسان به فضا مى‌رود و به دور زمين مى‌گردد. راديو مسکو برنامه عادى خود را قطع کرد. توجه! توجه کنيد! اولين انسان در مدار زمين قرار گرفت سپس راديوهاى جهان و روزنامه‌ها اخبار مربوط به سفر گاگارين را انتشار دادند. گاگارين در يک سانحه هوائى در ۲۷ مارس ۱۹۶۸ کشته شد.