برخیز ز خواب و ساز کن چنگ

برخیز ز خواب و ساز کن چنگ		کان فتنه مه عذار گلرنگ
نی خواب گذاشت خواجه نی صبر		نی نام گذاشت خواجه نی ننگ
بدرید خرد هزار خرقه		بگریخت ادب هزار فرسنگ
اندیشه و دل به خشم با هم		استاره و مه ز رشک در جنگ
استاره به جنگ کز فراقش		این عرصه چرخ تنگ شد تنگ
مه گوید بی ز آفتابش		تا کی باشم ز چرخ آونگ
بازار وجود بی‌عقیقش		گو باش خراب سنگ بر سنگ
ای عشق هزارنام خوش جام		فرهنگ ده هزار فرهنگ
بی‌صورت با هزار صورت		صورت ده ترک و رومی و زنگ
درده ز رحیق خویش یک جام		یا از رز خویش یک کفی بنگ
بگشا سر خنب را دگربار		تا سر بنهد هزار سرهنگ
تا حلقه مطربان گردون		مستانه برآورند آهنگ
مخمور رهد ز قیل و از قال		تا حشر چو حشریان بود دنگ