در دور تو کم کسی امان یابد

در دور تو کم کسی امان یابد		در عشق تو کم دلی زبان یابد
خود نیز نشان نمی‌توان دادن		زان‌کس که ز تو همی نشان یابد
وصل تو اگر به جان بیابد دل		انصاف بده که رایگان یابد
تنها تو همه جهانی و آن کس		کو یافت ترا همه جهان یابد
در آینه گر جمال بنمایی		از نور رخت خیال جان یابد
ور سایه‌ی تو بر آفتاب افتد		منشور جمال جاودان یابد
از روز عیان‌تری و جوینده		از راز دلت همی نهان یابد
روی تو که دل نیاردش دیدن		دیده که بود که روی آن یابد
نشگفت که در زمین تویی چون تو		ماهی تو و مه بر آسمان یابد
زین قرن قرین تو کی آید کس		تا چون تو یکی به صد قران یابد