کنترل مایع و الکترولیت پس از عمل جراحی

کنترل مايعات و الکتروليت‌ها پس از عمل بايد براساس نکات زير صورت گيرد. ۱. نيازهاى اوليه ۲. نيازهائى اضافى که در اثر عوامل سيستميک (مانند تب، سوختگي) ايجاد مى‌شوند. ۳. ميزان از دست رفته از طريق درن‌ها و ۴. نيازهائى که به‌دليل ادم بافتى و ايلئوس (فضاى سوم) ايجاد مى‌شوند.

معمولاً روزانه به بيمار ۲۵۰۰ - ۲۰۰۰ ml محلول %۵ دکستروز در نرمال سالين و يا محلول در رينگر لاکتات داده مى‌شود. در ۲۴ ساعت اول بعد از جراحى نبايد پتاسيم تجويز گردد، زيرا در اين زمان به‌علت تروماى جراحى و افزايش فعاليت آلدوسترون، ميزان بيشترى پتاسيم وارد گردش خون مى‌شود.

در اکثر بيماران، از دست دادن مايع از طريق لولهٔ نازوگاستريک کمتر از ml/d ۵۰۰ بوده، مى‌توان آن را با همان مقدار مايع که به مايع مورد نياز اوليه اضافه مى‌گردد، جبران نمود.

در روز نخست پس از يک جراحى وسيع، ميزان نياز به مايع بايد هر ۶-۴ ساعت ارزيابى مجدد شود.