سر عشق از خرد برون باشد

سر عشق از خرد برون باشد		عشق را پیشرو جنون باشد
چند گویی که: عشق بدبختیست؟		پس تو پنداشتی که چون باشد؟
گر تو بر خوان عشق خواهی بود		خورشت خاک و باده خون باشد
رقت چشم آرزومندان		اثر حرقت درون باشد
به نصیحت قرار کی گیرد؟		دل ، که از عشق بی‌سکون باشد
کی به شاخ غمش رسد دستی؟		که نه در زیر این ستون باشد
اوحدی، گر تو صد زبان داری		عاشق بی‌درم زبون باشد