ساقیا می ده و نمی کم گیر

ساقیا می ده و نمی کم گیر		وز سر زلف خود خمی کم گیر
گر به یک دم بمانده‌ای در دام		جستی از دام پس دمی کم گیر
رو که عیسی دلیل و همره تست		ره همی رو تو مریمی کم گیر
عالمی علم بر تو جمع شدست		علم باقیست عالمی کم گیر
ز کما بیش بر تو نقصان نیست		چون تو بیشی ز کم کمی کم گیر
بم گسسته ست زیر و زار خوشست		زحمت زخمه را به می کم گیر
گر سنایی غمی‌ست بر دل تو		یا غمی باش یا غمی کم گیر