| در اين سن دوستى و روابط دوستانه اهميت زيادى دارد. از رهگذر ارتباط با کودکان ديگر، جزئيات بيشترى دربارهٔ خودش، ويژگى‌هاى خود و نقاط قوت و ضعف خود مى‌آموزد. ممکن است حساس شود و از طرد شدن بترسد و اطمينان پيدا کند که ديگران او را دوست ندارند يا ممکن است مطمئن شود که علائم آسيب رساننده از جانب ديگران نشان مى‌دهد که فقط مى‌خواهند او را از جمع خود بيرون بيندازند.
|
|
| هرقدر شخصيت کودک شما اينچنين باشد، نشان از اين دارد که مى‌خواهد دوست داشته شود و اگر احساس کند که از گروه همسالان خود طرد شده، غمگين خواهد شد.
|
|
|
|
| اقداماتى در جهت نياز فرزندتان به دوستى
|
|
| مى‌توانيد در ايجاد ارتباط مؤثر براى استفاده از زبان بدن و زبان گفتاري، او را کمک کنيد تا آسان‌تر دوست پيدا کند. سوء تفاهم‌هاى رايج بين کودکان در اين سن اغلب از جانب کودکى ريشه مى‌گيرد که قادر نيست احساسات و نظرات خويش را به‌روشنى منتقل مى‌کند. اگر کودک شما بياموزد که چگونه احساسات خود را به‌وسيلهٔ گفتن 'من از تو خوشم آمده و دوست دارم کنارت بنشينم' ابراز کند و (به‌جاى اينکه با چهره‌اى بى‌تفاوت و بدون گفتن يک کلمه خودش را روى صندلى بيندازد) خيلى ساده، لبخندى بزند و کنار کودک ديگرى بنشيند، احتمال کمترى وجود دارد که طرد شود. او را ترغيب کنيد بيشتر به ايجاد ارتباط بپردازد، طورى‌که کودکان ديگر از قصد و نيت او با خبر شوند.
|
|
| برخى اوقات ممکن است از کودک شما خواسته شود که اسباب بازى‌هاى خويش را براى بازى به کودکان ديگر بدهد. اگر نخواهد چنين کارى را بکند بچه‌هاى ديگر او را طرد خواهند کرد. به او بياموزيد که چگونه در بازى مشارکت داشته باشد و همراه با مثال توضيح دهيد که چرا بايد چنين کارى را انجام دهد. همين‌طور او نياز دارد تا ياد بگيرد که چگونه در هنگام بازى نوبت را رعايت کند و نيز چگونه از قوانين بازى پيروى کند.
|
|
|
|
|
| هنگامى که از مدرسه و يا مهد به خانه مى‌آيد، گريه مى‌کند
|
|
| آنچه شما را مطمئن مى‌کند که کودک شما احساس تيره‌روزى مى‌کند، اين است که به‌عنوان مثال در حالى‌که تمام دوستان او به جشن تولد دعوت شده‌اند، هيچ کارت دعوتى براى او فرستاده نشده است. اگر او با گريه به خانه مى‌آيد، به آرامى با او صحبت کنيد تا دلايل واقعى اين رويداد را درک کند.
|
|
| وقتى قرار است يکى از دوستان او به خانه بيايد، براى آمادگى بيشتر، فعاليتش افزايش مى‌يابد
|
|
| تماشا کنيد که يک يا دو ساعت قبل از آمدن دوستش به خانه چگونه رفتار مى‌کند. ميزان آمادگي، مثل مرتب کردن اتاق خود، به شما مى‌فهماند که مى‌خواهد لحظات خوبى داشته باشد و همه چيز براى پذيرائى از دوست خود آماده باشد.
|
|
| فاصلهٔ بدن بين خود و بچه‌هاى ديگر کاهش مى‌يابد
|
|
| ممکن است متوجه گرديد که خود را به بچه‌هاى ديگر نزديک‌تر مى‌کند، حتى به کسانى که آنها را خيلى خوب نمى‌شناسد، طورى که آنها مجبور شوند او را در فعاليت‌هاى خود مشارکت دهند. اينجا است که محدودهٔ عادى فضاى شخصى کاهش مى‌يابد تا دوستى‌ها شکل بگيرد.
|
|
| تماس بدنى با ديگر بچه‌هاى همسن‌وسال
|
|
| در تمام سنين، دوستى مى‌تواند از طريق تماس بيان شود، اگرچه اين شکل از تماس به‌ويژه در سنين پنج يا شش سالگى معمول است. فرزند شما ممکن است هنگام بازى با دوست خود دست او را بگيرد يا حتى ممکن است بدون هيچ مقدمه‌اى هم‌ديگر را بغل کنند.
|
|
|
|
| يک کودک کوچک به‌طور غريزى مى‌داند که اگر بخواهد با ديگران روابط بهترى داشته باشد، مى‌تواند به چشمان آنها خيره شود. از اين‌رو به ميزان تماس چشمى فرزند خويش، هنگامى که با ديگران است توجه کنيد. ممکن است تعداد آن را افزايش دهد يا مدت بيشترى آن را حفظ کند، به‌ويژه وقتى که با کودکى همراه است که به شکل خاصى او را دوست دارد.
|
