فتاده‌ام به طلسم کشاکش تقدیر

فتاده‌ام به طلسم کشاکش تقدیر		نه گرد خانه به دوشم نه خاک دامن‌گیر
دل رمیده و شوق بهانه خود دارم		که دیده است دو دیوانه را به یک زنجیر
چه طرف‌ها که نبستم ز رهنمائی دل		دلیل رهزن من مست خواب و راه خطیر
خدا زیارت فتراک دل نصیب کناد		رمیده خاطرم از دام راه بی‌تاثیر
نفس کشیدن مرغ اسیر پرواز است		مباد صید رهائی شوی ز دام صفیر
دلی که بال و پری در هوای خاک بزد		ندید خواب شکفتن چو غنچه‌ی تصویر
ز سینه تا به لب آئین نیشتر دارم		حدیث از جگر پاره می‌کنم تفسیر
تو کز تفحص عنقا غبار خواهی شد		چرا غزال قناعت نمی‌کنی تسخیر
ز فیض دولت بیدار دیده می‌خواهم		که صبح را دهم از گریه توشه‌ی شب‌گیر
تو خاقنی که به تاراج امتحان رفتی		ز گرد کوره‌ی وارستگی طلب اکسیر