کتامین - KETAMINE HCL

	نام فارسى		کتامين
	نام انگليسى		KETAMINE HCL
	نام تجارى دارو		Ketalar
	گروه دارويى		بيهوش‌كننده عمومى
	گروه شيميايى دارو		مشتق فنیل سیکلیدین
	مكانيسم اثر		روی سیستم لیمبیک و کورتکس اثر کرده و بیهوشی ایجاد می‌کند.
	موارد مصرف		ایجاد بیهوشی کوتاه‌مدت در اعمال جراحی یا تشخیص.
	ميزان مصرف		القاء بیهوشی: بالغین و کودکان: تزریق وریدی ۵/۴-1 mg/kg در مدت 1 دقیقه جهت ایجاد 10-5 دقیقه بیهوشی. بالغین و کودکان: تزریق عضلانی 13-۵/۶ mg/kg جهت ایجاد 15-25 دقیقه بیهوشی. دوز نگهدارنده: نصف دوز القاء بیهوشی به‌صورت وریدی یا عضلانی. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، CVA، افزايش فشار داخل چشمي، افزايش شديد فشارخون، نارسائى جبران‌نشده قلبي، بچه‌هاى کوچکتر از ۲ سال.
	توضيحات دارو		عوارض جانبی: دستگاه عصبی مرکزی: توهم، منگی، هذیان، ترمور، پلی‌نوروپاتی، فاسیکولاسیون، تشنج کاذب. قلبی عروقی: افزایش فشار خون، کاهش فشار خون، برادیکاردی. چشم، گوش، حلق و بینی: دوبینی، افزایش بزاق، افزایش جزئی در فشار داخل چشمی. پوستی: راش، درد در محل تزريق. احتياطات: در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، اختلالات صرعي، پيري، الکليسم مزمن، اختلالات روانى بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: شروع اثر: وريدى ۳۰ ثانيه، عضلانى ۸ـ۳ دقيقه. مدت اثر: وريدى ۱۰ـ۵ دقيقه، عضلانى ۲۵ـ۱۲ دقيقه. انتشار: گسترده به‌ويژه در کبد، ريه، مغز و بافت چربي. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر ۵/۲ ساعت). تداخلات داروئي: مصرف همزمان هالوتان باعث کاهش برون‌ده قلبي، فشارخون و نبض مي‌شود؛ مصرف توبوکورارين و ساير شل‌کننده‌هاى عضلانى غير دپولاريزان باعث افزايش طول تضعيف تنفسى مي‌شود؛ مصرف هورمون تيروئيد باعث بروز تاکي‌کاردى و افزايش فشارخون مي‌‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ علائم حياتى هر ۱۰ دقيقه در طى تزريق وريدي، هر ۳۰ دقيقه بعد از تزريق عضلاني. توصيه‌ها: ـ تزريق وريدى بعد از رقيق ساختن ۱۰۰ mg/ml با مقدار مساوى از محلول سازگار؛ در مدت ۱ دقيقه تزريق کنيد؛ مي‌توان (۱۰ml (۵۰mg/ml را در ۵۰۰ml سالين نرمال يا محلول قندى ۵% رقيق کرده و هر دقيقه ۲ـ۱ mg تزريق کرد. ـ استفاده از آنتي‌کولينرژيک قبل از جراحى براى کاهش محلول مورد نياز. ـ تزريق فقط در صورت وجود تجهيزات احياء crash cart انجام شود. ـ استفاده از مخدر و ديازپام براى کنترل علائم برگشت بيهوشي روش تهيه / تجويز: ـ محيط ساکت در زمان برگشت از حالت بيهوشى براى کاهش علائم روانى ايجاد شود. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: حفظ بيهوشي. توهم، هذيان، انزوا. واکنش‌هاى اکستراپيراميدال: ديستوني، ناتوانى در نشستن. افزايش تعداد ضربان قلب يا کاهش فشارخون؛ بلافاصله به پزشک اطلاع دهيد.