خموشیت گره افکند در دل همه کس

خموشیت گره افکند در دل همه کس		بگو حدیثی و بگشای مشکل همه کس
بدان که هر نظری قابل جمال تو نیست		مکن چو آینه خود را مقابل همه کس
رخی که بال ملک را خطر ز شعله‌ی اوست		روا بود که شود شمع محفل همه کس
عداوتم به دل کاینات داده قرار		محبتی که سرشتست در دل همه کس
زمانه گشت پرآشوب و من به این خوش دل		که از خیال تو خالی شود دل همه کس
زرشک مایل مرگم که از غلط کاریست		به غیر محتشم آن سرو مایل همه کس