ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا

ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا		که بوک دررسدش از جناب وصل صلا
دلست همچو حسین و فراق همچو یزید		شهید گشته دو صد ره به دشت کرب و بلا
شهید گشته به ظاهر حیات گشته به غیب		اسیر در نظر خصم و خسروی به خل
میان جنت و فردوس وصل دوست مقیم		رهیده از تک زندان جوع و رخص و غلا
اگر نه بیخ درختش درون غیب ملیست		چرا شکوفه وصلش شکفته است ملا
خموش باش و ز سوی ضمیر ناطق باش		که نفس ناطق کلی بگویدت افلا