مست از درم درآمد دوش آن مه تمام

مست از درم درآمد دوش آن مه تمام		دربر گرفته چنگ و به کف برنهاده جام
بر روز روشن از شب تیره فکنده بند		وز مشک سوده بر گل سوری نهاده دام
آهنگ پست کرده به صوت حزین خویش		شکر همی فشانده ز یاقوت لعل‌فام
گفتی که لعل ناب و عقیق گداخته است		درجام او ز عکس رخ او شراب خام
بنشست بر کنار من و باده نوش کرد		آن ماه سروقامت و آن سروکش خرام
گفت ای کسی که در همه عمر از جفاء چرخ		با من شبی به روز نیاورده‌ای به کام
اینک من و تو و می لعل و سرود و رود		بی‌زحمت رسول و فرستادن پیام
با چنگ بر کنار بد اندر کنار من		مخمور تا به صبح سفید از نماز شام
در گوشه‌ای که کس نبد آگه ز حال ما		زان عشرت به غایت و زان مستی تمام
نه مطرب و نه ساقی و نه یار و نه حریف		او بود و انوری و می لعل والسلام