هر کرا با تو کار درگیرد

هر کرا با تو کار درگیرد		بهره از روزگار برگیرد
به سخن لب ز هم چو بگشایی		همه روی زمین شکر گیرد
چون زند غمزه چشم غمازت		دو جهان را به یک نظر گیرد
چشم تو آهویی است بس نادر		که همه صید شیر نر گیرد