نه بیگانه‌ای، ای بت خانگی

نه بیگانه‌ای، ای بت خانگی		مکن با من خسته بیگانگی
تو گر پایمردی نکردی به لطف		چه سود این دلیری و مردانگی؟
پری‌زاده‌ای چون تو پیش نظر		نباشد ز من طرفه دیوانگی
چراغیست روی تو، ای ماهرخ		که شمعش نیرزد به پروانگی
بگیری بسی دل زلف چو دام		گر آن خال مشکین کند دانگی
ز مهر سر زلفت، ای سنگدل		هوس می‌کند سنگ را شانگی
به تمکین مکوش، اوحدی، در غمش		که عاشق نکوشد به فرزانگی