تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته‌ایم

تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته‌ایم		خانه‌ی عقل به یک بار برانداخته‌ایم
بر دل ما دگر آن یار کمان ابرو تیر		گو: مینداز، که ما خود سپر انداخته‌ایم
هیچ شک نیست که: روزی اثری خواهد کرد		تیر آهی که به وقت سحر انداخته‌ایم
ای که قصد سر ما داری، اگر لایق تست		بپذیرش، که به پای تو در انداخته‌ایم
به جفا از در خود دور مگردان ما را		تا بجوییم دلی را که در انداخته‌ایم
قدر خاک درت اینها چه شناسد؟ که آن		توتیاییست که ما در بصر انداخته‌ایم
اوحدی راز خود از خلق نمی‌پوشاند		گو: ببینید که: ما پرده در انداخته‌ایم