مسکن و بهداشت

مسکن بخشى از مجموعهٔ محيط زيست انسان و تا حد زيادى مسؤول وضعيت سلامت و رفاه او است. با وجود اين، به دشوارى مى‌توان سبب اختصاصى و اثر روابط آن را نشان داد زيرا مسکن جنبه‌هاى بسيارى از محيط‌ زيست را در بر دارد، به‌دلايل قياسى بين بدى مسکن و بيمارى‌هاى زير مى‌توان وجود رابطه‌اى قوى را ثابت کرد:

۱. عفونت‌هاى تنفسي؛ سرماخوردگي، سل، آنفلونزا، ديفتري، برونشيت، سرخک، سياه‌سرفه و ...

۲. عفونت‌هاى پوستي؛ گال، زردزخم، جذام و بيمارى‌هاى قارچى درماتوفيتى (Ringworm)

۳. آلودگى‌هاى موش؛ طاعون

۴. بندپايان، مگس معمولي، پشه‌ها، کک و ساس

۵. حوادث؛ بخش بزرگى از حوادث خانگى به‌علت نقص‌هاى خانه و محيط آن به‌وجود مى‌آيد.

۶. ابتلا به بيمارى‌ها و ميرائي؛ هر جا که وضعيت مسکن بد و زير استاندارد است ميزان‌هاى ابتلا و ميرائى زياد هستند.

۷. اثرهاى روان‌شناختي؛ اين اثرها نبايد از نظر دور بمانند، احساس تنهائى در کسانى که در طبقات بالاى ساختمان‌هاى بلند زندگى مى‌کنند از نظر داشتن اثرهاى زيان‌بار به‌خوبى دانسته شده است. هم‌چنين بيشتر اوقات کسانى که در مناطق متراکم شهرى زندگى مى‌کنند احساسى شبيه به تنهائى دارند که مى‌تواند منجر به نوروز و اختلال‌هاى رفتارى شود.