آینه جان شده چهره تابان تو

آینه جان شده چهره تابان تو		هر دو یکی بوده‌ایم جان من و جان تو
ماه تمام درست خانه دل آن توست		عقل که او خواجه بود بنده و دربان تو
روح ز روز الست بود ز روی تو مست		چند که از آب و گل بود پریشان تو
گل چو به پستی نشست آب کنون روشن است		رفت کنون از میان آن من و آن تو
قیصر رومی کنون زنگیکان را شکست		تا به ابد چیره باد دولت خندان تو
ای رخ تو همچو ماه ناله کنم گاه گاه		ز آنک مرا شد حجاب عشق سخندان تو