روش‌های تشخیصی

مهم‌ترين وسيله تشخيصى بيمارى‌هاى کاسه چشم CT اسکن مى‌باشد. توانائى MRI در بررسى بافت نرم بيشتر و در بررسى استخوان‌ها کمتر از CT اسکن مى‌باشد. کاربرد سونوگرافى محدود به قدام کاسه چشم است. ونوگرافى گاه بيمارى‌هاى وريدى (واريس وريدهاى کاسه چشم) را که توسط CT اسکن ديده نشده است نشان مى‌دهد. آنژيوگرافى در تشخيص و درمان بعضى اختلالات عروقى کاسه چشم (آمبوليزاسيون شنت شريانى وريدي) به‌کار مى‌رود. راديوگافى ساده جهت تشخيص شکستگى‌ها به‌کار مى‌رود.