در مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی

ای جهان را جمال و جاه تو زین		اسم و رسم تو اسم و رسم حسین
در و دست تو مقصد آمال		دل و طبع تو مجمع‌البحرین
عرصه‌ی همتت چنان واسع		که در آن عرصه گم شود کونین
نزد عهدت وفا برابر دین		پیش طبعت عطا برابر دین
حال من بنده و حوالت من		گشت آب حیات و ذوالقرنین
ای چو الیاس و خضر بر سر کار		عزم تزویج کن مگو من این
انتظارم مده بده ز کرم		گر همه نقد نیست بین‌البین
من نگویم که می‌نخواهم جنس		تو مگو نیز من ندارم عین
خود چو معطی تویی و سایل من		بیش از این عشوه شین باشد شین
ای چو سیمرغ جفت استغنا		بیش از این باش با غراب‌البین