اهمیت منابع انسانی

سياست توسعهٔ منابع انسانى را مى‌توان به دو بخش تقسيم کرد:

- ايجاد شرايط اشتغال رقابتى و فرصت‌‌‌‌‌‌‌‌هاى شغلى به‌منظور تضمين تأمين نيروى انسانى کافى در تمام سطوح.

- فراهم آوردن فرصت‌هاى آموزش نظرى و حرفه‌اى براى همهٔ شغل‌ها و تخصص‌ها در سطوح تخصصى و مورد توافق ضرورى در کشور.

مسئوليت توسعهٔ منابع انسانى در جهانگردى معمولاً به يک بخش مستقيم واگذار مى‌شود. اين بخش بايد همهٔ وجوه استراتژى ملى توسعهٔ منابع انسانى جهانگردى را هماهنگ کند.

کشورهاى توسعه يافته معمولاً پول بيشترى براى مصرف در بخش آموزش دارند. اما اغلب، پول‌ها را صرف آموزش‌هاى پرهزينه در سطوح و دوره‌هاى پيشرفته (Tertiary Level) مى‌کنند. اين گونه آموزش‌ها را مى‌توان با هزينه‌‌اى پايين‌تر در مراکز آموزشي، يا در قالب طرح‌هاى آموزشى ضمن خدمت، در محل کار ارائه نمود.

همچنين کشورهاى توسعه يافته، بيشتر طرح‌هاى آموزش بزرگسالان را طراحى و ارائه مى‌کنند که ظاهراً فقط به‌منظور جبران کمبودهاى تعليم و تربيت در نظام آموزش و پرورش کشور،يا به‌منظور ارائه پاسخى به نرخ‌هاى بالاى بيکارى اجراء مى‌شوند. دولت‌ها همچنين ممکن است ديگر مسئوليت‌هاى آموزشى را عهده‌دار شوند (که در دنيا بسيارى معتقد هستند که اين کار فقط به بار هزينه‌‌هاى نظام ادارى موجود مى‌افزايد) در حالى که بهترين کار اين است که اين مسئوليت‌ها را به بخش خصوصى واگذار کنند.

نسبت وظايف بخش‌هاى دولتى و خصوصى مطمئناً از کشورى به کشور ديگر متفاوت است. بيشتر اين تفاوت‌ها به مرحلهٔ توسعهٔ بخش خصوصى و ظرفيت، توان و تمايل مؤثر اين بخش در امر آموزش مربوط مى‌شود. خود اين موضوع نيز به ميزان و سطح سازماندهى اتحاديه‌هاى حرفه‌اى و تجارى وابسته است.

استراتژى توسعهٔ منابع انسانى که آموزش حرفه‌اى و نظرى در همهٔ سطوح را پوشش مى‌دهد، به اين پرسش‌ها پاسخ مى‌دهد.