|
|
|
| اگر مى‌خواهيد شيء‌اى را که فرزند شما به آن عادت کرده، از او دور کنيد، بايد از چند ماه قبل اين کار را به‌تدريج انجام دهيد. مثلاً وقتى به اتفاق فرزند خود خانه را ترک مى‌کنيد، آن شيء را در اتومبيل بگذاريد. اگر اين شيء تکه‌اى پارچه است، تکهٔ کوچکى از آن را ببريد و آن را در جيب فرزند خود بگذاريد و بعد از مدتى سعى کنيد که آن شيء را در منزل بگذاريد. وقتى فرزند شما کم‌کم به نبود آن عادت کرد، مى‌توانيد شيء را براى مدت بيشترى از او دور کنيد. بعد، تدريجاً آن شيء را تنها در موقع خواب در اختيار فرزند خود قرار بدهيد. وقتى فرزند شما به خواب رفت، آن شيء را از او دور کنيد، اما در همان اتاق در جائى قرار دهيد. صبح روز بعد به او بگوئيد 'تو تمام شب را بدون پتويت خوابيدى و من يقين دارم که انگشتت را هم کمتر مکيدى. چرا سعى نمى‌کنى بدون آن بخوابى؟ پتويت را در اتاق خودت و در جائى مى‌گذاريم که بتوانى آن را ببينى. اما سعى کن بدون آن بخوابى، باشه؟'
|
|
| مى‌توانيد وقتى کودک شما، براى اولين بار، بدون آن پتو خوابيد از او تعريف کنيد و حتى جايزه‌اى هم به او بدهيد. بعد وقتى يک هفته بدون پتوى خود به خواب رفت، مجدداً به او جايزه‌اى بدهيد.
|
|
| بعضى از بچه‌ها نمى‌توانند از شيء مورد علاقهٔ خود فاصله بگيرند اما مى‌توانند با حفظ آن هم انگشت نمکند. اما اگر احساس مى‌کنيد که به‌سبب پتوى مورد نظر فرزند شما گاه و بيگاه انگشت مى‌مکد، برنامه را متوقف سازيد و آن را به زمانى موکول کنيد که او آمادگى بيشترى داشته باشد.
|
|
|
پدر و مادر چه انتظارى مى‌توانند داشته باشند؟
|
|
| حتى وقتى شرايط زمان ترک عادت انگشت مکيدن فرزند شما عالى است، ممکن است وضع به آن شکلى که دوست داريد، پيشرفت نکند و نتايج مورد علاقه شما به‌دست نيايد. ترک اين عادت در اغلب بچه‌ها واکنش‌هاى مشابهى ايجاد مى‌کند. اگر بدانيد که چه انتظارى بايد داشته باشيد، کار انتقال و رفع عادت به سادگى بيشترى برگزار مى‌شود.
|
|
|
|
| سه، چهار روز نخست نمکيدن انگشت بر کودک بسيار سخت مى‌گذرد اما اين مدت نقشى حياتى ايفاء مى‌کند. ممکن است کودک در سه چهار روز اول، ناراحت و رنجش‌پذير باشد. توجه داشته باشيد که در اين مدت، فرزند شما، خود را با کاهش اندورفين تطبيق مى‌دهد. از آن گذشته، آموختن به خواب رفتن بدون مکيدن انگشت و در خواب باقى ماندن بدون اينکه انگشت در دهان باشد بر شدت مشکلات کودک مى‌افزايد. اما اگر برنامه ادامه يابد، بعد از چند روز، حال کودک به‌تدريج بهتر مى‌شود. بعد از سه يا چهار روز، شرايط شيميائى بدن خود را با شرايط جديد تطبيق مى‌دهد و کودک مى‌تواند به راحتى بيشترى با نمکيدن انگشت کنار بيايد. از اين زمان به بعد، هر روزى که کودک آن را با موفقيت پشت سر بگذارد، بر عزن‌نفس و اطمينان خاطر او اضافه مى‌شود. معمولاً بعد از يک هفته انگشت نمکيدن، ميل به مکيدن به حداقل مى‌رسد و يا به‌کلى از ميان مى‌رود.
|
|
| اگر عادت جويدن ناخن در کار باشد
|
|
| اگر کودک شما هم از شمار اين کودکان است، به احتمال زياد وقتى مکيدن انگشت او را مرتفع کنيد، بر جويدن ناخن‌هاى او مى‌افزائيد. بعضى از بچه‌ها هم بى‌آنکه انگشت بمکند، انگشت خود را در دهان خود مى‌برند. در اين زمان پدر و مادر در اين مورد خاص، به روى خود بياورند و حرفى به فرزندان خود بزنند. به‌روى خود آوردن در اين شرايطى کمکى به او نمى‌کند. بهتر اين است که عادت‌هاى موجود را يکى‌يکى از ميان برداريد.
|
|
|
اگر به کمک ديگران احتياج داريد
|
|
| بعضى‌ها اگر از يک متخصص استفاده کنند، خيال آنها راحت‌تر است. البته اين نبايد بدين معنى باشد که او همه کارها را بکند و پدر و مادر هيچ اقدامى صورت ندهند. دخالت پدر و مادر همچنان نقشى کليدى و تعيين‌کننده بازى مى‌کند.
|
|
|
فوايد انگيزه‌اى کمک‌هاى شخص ثالث
|
|
| بچه‌ها اغلب از تشويق‌هاى شخص متخصص به سود خود استفاده مى‌کنند. يکى از دلايل اين است که پدر و مادر معمولاً بيش از اندازه درگير هستند و سر آنها شلوغ است و به همين دليل نمى‌توانند همه کارهائى را که لازم است، انجام دهند. مثلاً آيا توجه کرده‌ايد که هر وقت مى‌خواهيد به تکاليف مدرسه کودک خود کمک کنيد، روابط شما به هم مى‌خورد و عصبانى مى‌شويد؟ حتى وقتى پدر يا مادر، يک آموزگار حرفه‌اى است، باز هم اين اتفاق مى‌افتد.
|
|
| طى سال‌ها به اين نتيجه رسيده‌ام که والدين از اثر بخشى شديد متخصصى که به او مراجعه مى‌کنند، حيرت زده مى‌شوند.
|
|
|
|
| شخص ثالث آموزش ديده مى‌تواند به والدين و فرزندان آنها کمک فراوان بکند زيرا او اغلب درباره رويه‌ها تصميم‌گيرى مى‌کند. در واقع، يک درمانگر آموزش ديده مى‌تواند جلوى بسيارى از بگومگوها و منازعاتى که در اين موقع ميان پدر و مادر و فرزندان آنها به‌وجود مى‌آيد، را بگيرد.
|
|
| درمانگرى مى‌تواند به بچه‌ها کمک کند تا مسئوليت مستقيمى در قبال رفتارهاى خود اتخاذ کنند. بچه‌ها اينگونه، انگيزه‌اى پيدا مى‌کنند تا مسئوليتى در قبال کار خود اتخاذ نمايند.
|
|
| جلوگيرى از مکيدن انگشت بسيار دشوار است. به‌خصوص اگر کودک چند سالى انگشت مکيده باشد. در پايان روز، بچه‌ها دوست دارند روى صندلى خود بنشينند و انگشت بمکند. حالا از آنها خواسته مى‌شود که بدون مکيدن انگشت کارهائى صورت دهند. براى کمک به فرزندان خود براى اينکه عادت مکيدن انگشت را ترک کنند، شکيبا و پرحوصله باشيد و از فرزندان خود حمايت مثبت بکنيد.
|
