با کمال احتیاج، از خلق استغنا خوش است

با کمال احتیاج، از خلق استغنا خوش است		با دهان خشک مردن بر لب دریا خوش است
نیست پروا تلخکامان را ز تلخیهای عشق		آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است
هر چه رفت از عمر، یاد آن به نیکی می‌کنند		چهره‌ی امروز در آیینه‌ی فردا خوش است
برق را در خرمن مردم تماشا کرده است		آن که پندارد که حال مردم دنیا خوش است
فکر شنبه تلخ دارد جمعه‌ی اطفال را		عشرت امروز بی‌اندیشه‌ی فردا خوش است
هیچ کاری بی تامل گرچه صائب خوب نیست		بی تامل آستین افشاندن از دنیا خوش است