چهارگاه

سه‌گاه و چهارگاه با يکديگر پيوستگى خاصى دارند. اين‌گونه رابطه بين هيچ دو دستگاه ديگر وجود ندارد. تمامى گوشه‌هاى سه‌گاه را مى‌توان در چهارگاه با تغيير مقام اجرا نمود. البته چهارگاه چند گوشهٔ مخصوص بخود دارد که در سه‌گاه اجرا نمى‌شود.

از طرفى مقام‌هاى اين دو دستگاه بقدرى با يکديگر متفاوتند که مى‌توان گفت هيچ دو مقامى در موسيقى ايرانى اين‌گونه باهم فرق ندارند.

چهارگاه از نظر علمى مهم‌ترين مقام موسيقى ايرانى است. اين آواز نمايندهٔ جامع و کاملى از تمام حالات و صفات موسيقى ايرانى است. بطورى که تمام صفات عالى و ممتاز گام‌هاى ايرانى را مى‌توان در چهارگاه بطور يکجا پيدا کرد.

گوشه‌هاى مختلف دستگاه چهارگاه عبارتند از:

درآمد اول، درآمد دوم، درآمد سوم (پيش‌زنگوله و زنگوله)، درآمد چهارم، نغمه، کرشمه و کرشمه با مويه، زنگ شتر، زابل، بسته‌نگار، مويه، فرود، حصار، حصار (قسمت دوم)، حصار (قسمت سوم)، چهار مضراب، پس‌حصار، مويه، مخالف، حاجى‌حسني، بسته‌نگار، مغلوب، نغمه، خرين، حُدي، پهلوي، رُجَز، منصوري، منصورى (دوم)، منصورى (سوم)، لزگي، متن و حاشيه رنگ شهر آشوب.

درآمد اول	مويه
فرود	مغلوب
نغمه	حزين
پهلوى	رَجَز
متن و حاشيه