بخت چون بر نقد دولت سکه‌ی اقبال زد

بخت چون بر نقد دولت سکه‌ی اقبال زد		هم شب شاهی در درویش فرخ فال زد
جسم خاکی شد سپند و بستر آتش آن زمان		کان گران تمکین در این مضطرب احوال زد
طایر گرم آشیان خواب از وحشت پرید		فتنه‌ی تیری از کمین بر مرغ فار غبال زد
ساقی دولت به دستم ساغری پر فیض داد		مطرب عشرت به گوشم نغمه‌ی پر خال زد
آن که می‌کشتش خمار هجر در کنج ملال		از شراب وصل ساغرهای مالامال زد
پیش از آن کاید به اقبال آن شه اقلیم حسن		جانم از تن خیمه بیرون بهر استقبال زد
محتشم زد بر سپاه غم شبیخون شاه وصل		بر به ملک دل ز عشرت خیمه‌ی اجلال زد