چه کرده‌ام که مرا پایمال غم کردی

چه کرده‌ام که مرا پایمال غم کردی		چه اوفتاده که دست جفا برآوردی
به نوک خار جفا خستیم نیازردم		چو برگ گل سخنی گفتمت بیازردی
مرا به نوک مژه غمزه‌ی تو دعوت کرد		بخورد خونم و گفتا برو نه در خوردی
به حق غمزه‌ی شوخ تو در رسم لیکن		زمردی است مرا صبر نه ز نامردی
به ره چو پیش تو باز آیم و سلام کنم		به سرد پاسخ گوئی علیک و برگردی
بسوختی تر و خشک مرا به پاسخ سرد		که دید هرگز سوزنده‌ای به این سردی
مرا نگوئی کاخر به جای خاقانی		دگر چه خواهی کردن که کردنی کردی