ای جور گرفته مذهب و کیش

ای جور گرفته مذهب و کیش		این کبر فرو نه از سر خویش
جز خوب مگو از آن لب خوب		جز خوبی و لطف هیچ مندیش
تا دور شدی ز پیش چشمم		عشقت چه غم نهاده از پیش
هر ساعت صبر من بود کم		هر ساعت درد من بود بیش
از کیش و طریقتم چه پرسی		عشقست مرا طریقت و کیش
گفتم بزیم به کام با تو		هرگز نزید به کام درویش