کاهش شنوائی

ـ چه وقت به پزشک مراجعه کنیم:

هرگونه کاهش قدرت شنوائی را باید به پزشک اطلاع داد.

ـ کاهش شنوائی نشانهٔ چیست:

برای تشخیص سالمندی یک فرد بهتر است به شنوائی او توجه کنید تا سفیدی موهایش. چون در ۶۰ سالگی، تقریباً هر کسی دچار کمی کم شنوائی می‌شود و در هفتاد سالگی این کم‌شنوائی بیشتر می‌شود. اما لااقل یک عامل دیگر هم در کاهش پیش از مواقع شنوائی مؤثر است؛ و آن قرار گرفتن مداوم در معرض صداهای بلند است. آسیب‌های شنوائی هم ناشی از شدت صدا و هم طول مدت آن است. ولی چون اثر آسیب صوتی فزاینده است، به از دست رفتن شنوائی ناشی از بالا رفتن سن اضافه می‌شود. در واقع، تماس مداوم با اصوات پر سر و صدا، مثل موتورها، شلیک گلوله، یا موزیک‌های تند حساسیت انتهاهای عصبی پردهٔ گوش را از بین می‌برد.

پارگی پردهٔ گوش هم ممکن است به ناشنوائی موقتی منجر شود. عوامل مختلفی می‌توانند پردۀ گوش را پاره کنند، از جمله عفونت شدید گوش و ورزش‌هائی که فشار درون گوش را تغییر می‌دهند، مثل شیرجه با کپسول اکسیژن، چتربازی، و برداشتن وزنه‌های سنگین.

برخی بیماری‌ها نیز باعث ناشنوائی می‌شوند. التهاب شبه روماتیسمی مفاصل، سیفلیس، بیماری منیر، و تصلب گوش. بیماری منیر ناخوشی نسبتاً نادری است که گوش داخلی را گرفتار کرده و باعث سرگیجه و وزوز گوش می‌شود. تصلب گوش هم که بیشتر در جوانان و در زنان دو برابر بیشتر از مردان دیده می‌شود، باعث جمع شدن کلسیم در گوش داخلی می‌گردد. مبتلایان احساس می‌کنند که گوششان گرفته است یا صداها را از درون یک بشکه می‌شنوند.

برخی آنتی‌بیوتیک‌های خاص به‌نام آمینوگلیکوزیدها ممکن است در بعضی افراد باعث کاهش قدرت شنوائی شود. تمام ناشنوائی‌ها غیر قابل برگشت نیستند. و در برخی موارد، درمان بسیار ساده است. گاهی ناشنوائی ناگهانی در کودکان به‌علت وارد کردن چیزی در گوش است. این چیز ممکن است کمی آدامس یا کاغذ باشد. از علل دیگر کاهش شنوائی گوش درد شناگران، جمع شدن چرک گوش، و التهاب گوش میانی است. التهاب گوش میانی در کودکان شایع و ناشی از جمع شدن مایع در پشت پردهٔ گوش است.

ـ درمان کاهش شنوائی:

چون عوامل و علل مختلفی می‌توانند باعث کاهش شنوائی شوند، برای تشخیص و درمان مناسب بهتر است نزد پزشک بروید. مثلاً ممکن است یک دوره درمان آنتی‌بیوتیک غفونت عامل ناشنوائی را پاک کند.

آزمایش کنید. اگر حتی ذره‌ای احتمال کم‌شنوائی کودکتان می‌دهید، حتماً او را به پزشک نشان دهید. تشخیص و درمان هرچه زودتر آن در کودکان از ناتوانی‌های بعدی او در یادگیری جلوگیری می‌کند. کودک ممکن است در مدرسه خوب درس را نفهمد، یا بچه‌ای که قبلاً زرنگ بوده است حالا نمراتش کم شده است. این حتماً علت رفتاری ندارد، و شاید فقط آنچه را که معلم می‌گوید نمی‌شنود. تصحیح این نقص شنوائی حتی بر تحصیلات سال‌های بعد او نیز تأثیر می‌گذارد.

سمعک بزنید. وقتی گفتگوی معمولی شنیده نمی‌شود، ممکن است وقت استفاده از سمعک رسیده باشد. تمام سمعک‌ها از بسیار ارزان تا بسیار گران صداها را به‌خوبی تقویت می‌کنند. اما بعضی از آنها دقیق‌ترند و در بعضی موارد هم صداهای اضافی را از بین می‌برند. بهتر است اول به پزشک مراجعه کنید و مطمئن شوید که دچار بیماری زمینه‌ای خاصی نشده‌‌اید و بعد سراغ سمعک بروید.

از گوشی استفاده کنید. اگر در شنیدن صدای رادیو یا تلویزیون مشکل دارید، از گوشی استفاده کنید. جراحی کنید. اگر دچار تصلب گوش شده‌اید، عمل جراحی آن را برطرف می‌کند. جراح استخوان کوچک آسیب دیده در گوش درونی را برداشته و با وسیله‌ای ساخته شده از فولاد ضدزنگ یا پلاستکی آن را جایگزین می‌کند.

از گوشتان مراقبت کنید. گذاشتن گوشی‌های مخصوص در هنگام کار در محیط‌های پر سر و صدا ممکن است ناراحت کننده باشد، اما از کر شدن بهتر است. استفاده از این گوشی‌ها در هنگام کار با اره‌های زنجیری یا ماشین‌های برف روب هم مناسب است، چون صدای این وسائل هم به گوش آسیب می‌رسانند.

اما دوری از برخی چیزها، مثا کنسرت‌های پر سر و صدا بهتر است. میانگین صدای یک کنسرت موسیقی تند ۱۴۰ دسی بل است، یعنی معادل یک موتور جت. کسانی که زیاد به این صداها گوش می‌کنند، بعداً پشیمان می‌شوند. گوش را پاک کنید. با احتیاط تمام چرک‌ اضافی گوش را پاک کنید. اما مواظب پاره شدن پردهٔ گوش باشید. (برای روش تمیز کردن گوش به بخش تجمع چرک گوش، مراجعه کنید.)