هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری

هرگز بود به شوخی چشم تو عبهری		یا راست‌تر ز قد تو باشد صنوبری
یا داشت خوبتر ز تو معشوق، عاشقی		یا زاد شوخ‌تر ز تو فرزند، مادری
گر بگذرم به کوی تو روزی هزار بار		بینم نشسته بر سر کویت مجاوری
یا دست بر دلی ز تو یا پای در گلی		یا باد در کفی ز تو یا خاک بر سری
کردی ز بیدلی تو مرا در جهان سمر		نی بی‌دلی است چون من و نی چون تو دلبری
نی چون من است در همه عالم ستم‌کشی		نی چون تو هست در همه گیتی ستم‌گری
پران شود ز زیر کله زاغ زلف تو		تا بر پرد ز بر دل من چون کبوتری
زان زلف عنبرینت رخم چنبری شود		تا پشت من خمیده شود همچو چنبری
گفتی چرا کشی سر زلف معنبرم		گویم که سازمش ز دل خویش مجمری
گوئی که شکر منت آید به آرزو		گویم حدیث در دهنت باد شکری