ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا

ز حد گذشت جدائی ز حد گذشت جفا		بیا که موسم عیشست و آشتی و صفا
لبت به خون دل عاشقان خطی دارد		غبار چیست دگر باره در میانه‌ی ما
مرا دو چشم تو انداخت در بلای سیاه		و گرنه من که و مستی و عاشقی ز کجا
کجا کسیکه از آن چشم ترک وا پرسد		که عقل و هوش جهانی چرا کنی یغما
ز زلف و خال تو دل را خلاص ممکن نیست		که زنگیان سیاهش نمی‌کنند رها
دلم ز جعد تو سودائی و پریشانست		بلی همیشه پریشانی آورد سودا
عبید وصف دهان و لب تو میگوید		ببین که فکر چه باریک و نازکست او را