ای مانده من از جمال تو فرد

ای مانده من از جمال تو فرد		هجران تو جفت محنتم کرد
چشمیست مرا و صدهزار اشک		جانیست مرا و یک جهان درد
گردون کبودپوش کردست		در هجر تو آفتاب من زرد
در کار تو من هنوز گرمم		هان تا نکنی دل از وفا سرد
جفت غمم و خوشست آری		اندی که منم ز درد تو فرد
با منت چون تویی توان ساخت		زهر غم چون تویی توان خورد