|
|
|
|
|
| در تقريباً ۹۰% قربانيان غرق‌شدگى مايع به داخل ريه‌ها آسپيره مى‌شود. آسپيراسيون آب تازه و آب نمک، هر دو منجر به هيپوکسيم شديد به‌علت عدم توازن ونتيلاسيون / پرفوزيون و اختلاط شديد در وريدهاى ريوى مى‌گردد، اگرچه مکانيسم‌ها در اين دو حالت با هم فرق دارد. در قربانيانى که آسپيرده نکرده‌اد، هيپوکسمى به‌دنبال اپنه رخ داده است. آب آلوده خطرات ديگرى ايجاد مى‌کند، از جمله انسداد برونشيول‌هاى کوچک به‌وسيله ذرات مواد و عفونت به‌وسيله پاتوژن‌هاى موجود در آب.
|
|
| ساير تغييرات فيزيولوژيک که در قربانيان مغروق يا نزديک غرق‌شدگى ايجاد مى‌شوند شامل تغيير در الکتروليت‌هاى سرم و حجم خون مى‌باشند، اگرچه اين موارد بندرت در افرادى که به‌طور موفقيت‌آميز احياء شده‌اند، ديده مى‌شود. هيپوتونيسيته ممکن است موجب ليز حاد RBC شود، البته اين عارضه تنها به‌ندرت ايجاد شده است. هيپرکاربى شيوع کمترى نسبت به هيپوکسمى دارد. نارسائى کليه ناشايع است، ولى وقتى ايجاد شود، ثانويه به هيپوکسمي، هيپوپرفوزيون کليه، يا در موارد بسيار نادر، هموگلوبينورى قابل توجه مى‌باشد.
|
|
|
|
|
|
|
| - تنها دستورالعمل‌ها؛ فرض مى‌کند که قربانى داراى مقادير گاز خون شريانى (ABG) طبيعى قبل از غرق شدن بوده است. مخفف‌ها / تعاريف: CPAP = فشار مثبت راه‌هاى هوائى مداوم، CPR = احياء قلبى - عروقي، FIO2 = جزء اکسيژن در هواى دمي، انتوبه = انتوباسيون اندوتراکئال، ICU = واحد مراقبت‌هاى ويژه، NaHCO3 = بيکربنات، PaO2/PaCO2 = اکسيژن شريانى / فشار دى‌اکسيدکربن، PH=pHa شرياني.
|
|
| - قربانى را به‌سرعت از آب بيرون آورده و اگر احتمال تروما به سر و گردن وجود دارد، آنها را ثابت نمائيد. انجمن قلب آمريکا توصيه مى‌کند که نبايد فشار سخت و ناگهانى و شکم قربانى غرق‌شدگى وارد شود زيرا اين مانور ممکن است منجر به رگورژيتاسيون و آسپيراسيون محتويات معده گردد.
|
|
| - بلافاصله باز بودن راه‌هاى هوائى را کنترل کنيد و تنفس و گردش خون کافى را حفظ نمائيد. به‌خاطر داشته باشيد که هيپوترمى محافظ فونکسيون CNS است و نبايد فرض کرد که عمليات احياء شکست خورده است مگر اينکه بيمار دوباره گرم شده باشد.
|
|
| - اگر بيمار بيهوش يا بى‌حس است، به‌وسيله انتوباسيون آندوتراکئال از راه‌هاى هوائى محافظت نمائيد. هيپوکسيم را با اکسيژن کمکى و در صورت لزوم ونتيلاسيون مکانيکى با PEEP يا CPAP، تصحيح کنيد.
|
| - به‌محض اينکه امکان داشته باشد يک دسترسى وريدى ايجاد کنيد.
|
|
| - دماى مرکزى بدن را مانيتور کنيد و در صورت لزوم بدن را دوباره گرم کنيد.
|
|
| - ريتم قلبى را مانيتور کنيد.
|
|
| - اگر بيمار دچار بى‌ثباتى کارديوواسکولار است، خروجى قلبى و حجم در گردش مؤثر را به‌وسيله مانيتورينگ تهاجمى ارزيابى کنيد.
|
|
| - الکتروليت‌هاى سرم، فونکسيون کليوي، و ABG را اندازه‌گيرى و مانيتور کنيد. تجويز بيکربنات براى اسيدوز متابوليک با pH<۷/۲ مورد بحث است ولى در موارد شديد انديکاسيون دارد.
|
|
|
|
|
عواملى که بر طول عمر اثر سوء مى‌گذارند عبارتند از ته آب ماندن طولاني، تأخير در آغاز احياء مؤثر قلبى - عروقي، اسيدوز متابوليک شديد (pH<۷/۱)، آسيستول در حين ورود به مرکز تجهيزات پزشکي، مردمک‌هاى ديلاته و ثابت در پرزانتاسيون، واسکور (امتياز) کوماى گلاسکو پائين (<۵). البته هيچ پيشگوئى مطلق نيست و نجات‌يافتگان طبيعى نيز عليرغم وجود همهٔ اين عوامل خطر گزارش شده‌اند.
|
|
|
|
|
ابزارهاى مؤثر پيشگيرى از غرق شدن يا نزديک غرق شدن شامل موارد زير است:
|
|
| - دورى از آب يا استفاده از سيستم buddy به‌وسيله افراد پرخطر (مانند دارا بودن تاريخچه سنکوپ يا تشنج)
|
|
| - آموزش زودرس شنا براى کودکان و افزايش ايمنى استخرها
|
|
| - آموزش والدين درباره خطرات غرق‌شدگى در منزل
|
|
| - آموزش ايمنى به عموم مردم درباره خطرات همراه با فعاليت‌هاى تفريحى مربوط به آب و افزايش خطر استفاده از الکل در حوالى آب
|
