بهداشت برای همه (HFA)

در سال ۱۹۷۷ در مجمع جهانى بهداشت تصميم گرفته شد که جنبشى به‌نام بهداشت براى همه تا سال ۲۰۰۰ انجام گيرد. اصل اساسى راهبرد HFA برابرى است، يعني: برابرى وضعيت سلامت مردم و کشورها، و اطمينان از توزيع عادلانهٔ منابع بهداشتي. بهداشت براى همه در سى‌امين مجمع جهانى بهداشت توسط کشورهاى عضو چنين تعريف شده است:

دست‌يابى تمامى مردم در تمامى کشورها به سطحى از سلامتى که منجر به زندگى از نظر اجتماعى و اقتصادى مثمر براى آنها شود.

کنفرانس بين‌المللى آلماآتا دربارهٔ مراقبت‌هاى بهداشتى اوليه بار ديگر بهداشت براى همه را به‌عنوان هدف اجتماعى عمدهٔ دولت‌ها تائيد، و اعلام کرد که بهترين روش براى دست‌يابى به هدف HFA فراهم آوردن مراقبت‌هاى بهداشتى اوليه - و به‌خصوص براى اکثريت مردم محروم روستائى و بخش‌هاى فقيرنشين شهرى - است. پيش‌بينى شده که در سال ۲۰۰۰ دست‌کم مراقبت‌هاى بهداشتى اساسي به‌صورتى قابل قبول و با بهائى قابل پرداخت و با مشارکت کامل مردم بايد در دسترس افراد و خانواده‌ها قرار گيرد.

کنفرانس آلماآتا همهٔ دولت‌ها را به تنظيم سياست‌ها، راهبردها و برنامه‌هاى عملى کشورى براى انجام و نگاه‌دارى مراقبت‌هاى بهداشتى اوليه به‌عنوان بخشى از نظام بهداشتى کشور، فراخوانده اينک بر عهدهٔ کشورها است که نشانگرها و هنجارهاى (Norm) خود را براى فراهم‌کردن مراقبت‌هاى بهداشتى اوليه متناسب با شرايط خود تهيه کنند.

در سال ۱۹۸۱ توسط WHO راهبرد جهانى HFA تکميل شد. راهبرد جهانى يک چارچوب جهانى فراهم مى‌کند که اجراء آن توسط همهٔ کشورهاى عضو مناسب و براى تطابق با شرايط و نيازهاى گوناگون کشورها و مناطق به اندازهٔ کافى قابل انعطاف است. به‌دنبال اين کار کشورهاى عضو هر يک راهبرد دست‌يابى به HFA خود را تنظيم کردند.

سازمان بهداشت جهانى دوازده نشانگر کلى را به‌عنوان موضوع‌هاى اصلى براى ارزيابى پيشرفت به سوى HFA تعيين کرده است؛ مثلاً: دست‌کم اميد زندگى شصت سال و حداکثر ميزان ميرائى شيرخواران پنجاه در هزار تولد زنده.