|
|
| |
نام فارسى |
|
بلئوميسين سولفات |
|
|
| |
نام انگليسى |
|
BLEOMYCIN SULFATE |
|
|
| |
نام تجارى دارو |
|
Blenoxane |
|
|
| |
گروه دارويى |
|
آنتي‌نئوپلاستيك - آنتي‌بيوتيك |
|
|
| |
گروه شيميايى دارو |
|
گليكوپپتيد |
|
|
| |
مكانيسم اثر |
|
مهار سنتز RNA ،DNA، پروتئين، اين دارو مشتق استرپتومايسس ورتيسيلوس مي‌باشد، بيشترين اثر دارو د فازهاى M و G مي‌باشد، غير تاول‌زا. |
|
|
| |
موارد مصرف |
|
كانسرهاى سر و گردن، آلت تناسلي، سرويكس، سلول سنگفرشى مدخل تناسلى زنانه، بيمارى هوچكين، لنفوساركوم، ساركوم سلول رتيكولوم، كارسينوم بيضه. |
|
|
| |
ميزان مصرف |
|
بيضه: S.C.C
بالغين: زيرجلدى عضلاني/ وريدي: 0/25 تا 0/5U/kg ، در هفته يا 10 تا 20U/m، سپس يك واحد در روز يا پنج واحد در هفته، مي‌توان دارو را به‌صورت داخل شريانى مصرف نمود، حداكثر دوز كلى 300 تا 400U in lifetime.
دوچكين (دوز نگهدارنده):
بالغين: روزانه 1U عضلانى يا وريدي، يا 5U در هفته.
موارد منع مصرف:
حساسيت مفرط، حاملگى (گروه D)، زنان در سن باروري. |
|
|
| |
توضيحات دارو |
|
عوارض جانبي:
سيستميك: آنفيلاكسي.
گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، استوماتيت، كاهش وزن.
پوستي: راش، هيپركراتوز، تغييرات ناخن، آلوپسي، تب و لرز.
تنفسي: فيبروز، پونومونيت، خس‌خس، مسموميت ريوي.
دستگاه عصبى مركزي: تب و لرز.
واكنش ايديوسينكراتيت: هيپوتانسيون، سردرگمى، تب و لرز و خس‌خس.
احتياطات: در بيمارى ريوى، کبدى و کليوى و راديوتراپى يا شيمى‌درمانى قبلى با داروهاى سيتوتوکسيک با احتياط مصرف شود.
ملاحظات پرستارى:
پيگيرى آزمايشگاهى:
ـ واکنش آنافيلاکسى ممکن است بلافاصله يا چند ساعت پس از دوز اول يا دوم رخ دهد (خصوصاً با شيوع ۱۰% در مبتلايان به لمفوم).
ـ دوز آزمون: تزريق عضلانى ۲ واحد يا کمتر و کنترل وضعيت تنفسى و قلبى براى ۲۴ ساعت.
ـ تست‌هاى عملکردى ريوى: C.X.Ray قبل و در زمان درمان، در زمان درمان اين کار هر دو هفته يک‌بار انجام مى‌شود.
ـ درجه حرارت هر ۴ ساعت، تب ممکن است نشانگر شروع عفونت باشد.
ـ کراتينين سرم.
توصيه‌ها:
ـ فرم عضلانى و زير جلدى را پس از حل ۵ واحد در ۵ـ۱ mL آب مقطر و دکستروز و اتر يا کلرور سديم ۹/۰% استفاده نمائيد، و در نوزادان از فرآورده‌هاى حاوى بنزيل الکل استفاده نکنيد.
ـ تزريق مستقيم وريدى پس از حل ۱۵U در ۵mL از دکستروز و اتر يا کلرور سديم ۹/۰% صورت گيرد و در مدت ۱۵ـ۱۰ دقيقه داده شود.
ـ انفوزيون وريدى را پس از ترقيق بعدى با ۱۵۰ـ۱۰۰ ml از دکستروز و اتر يا کلرور سديم ۹/۰% انجام دهيد.
ـ ۶۰ـ۳۰ دقيقه قبل از دادن دارو براى جلوگيرى از استفراغ از ضد استفراغ‌ها استفاده کنيد و درمان با اين دارو را تا ۱۰ـ۶ ساعت پس از درمان ادامه دهيد.
ـ از ضد دردهاى سيستميک و موضعى براى درد استوماتيت و براى تب و لرز از آنتى‌هيستامين‌ها و تب‌برها استفاده کنيد.
ـ محلول حل‌شده در دماى اتقال به‌مدت ۲ هفته و در يخچال به‌مدت ۴ هفته پايدار است.
ـ تزريق وريدى يا شريانى را در زمانى بيش از ۱۰ دقيقه انجام دهيد.
ـ مريض روى ۴ـ۳ بار تنفس عميق بکشد و مريض در وضعيت بالاترى قرار گيرد.
ـ استفاده از غذاى آبکي: در صورتي‌که مريض تهوع و استفراغ ندارد آشاميدنى‌هاى کربن‌دار و ژلاتين به مريض داده شود.
ـ براى تسهيل نفس کشيدن مريض، سر او را بالا نگهداريد.
ارزيابى باليني:
درماني: حداقل ۲ هفته درمان براى لمفوم هوچکين و ۳ هفته براى سرطان S.C.C نياز است.
تنگى نفس، رال‌ها، سرفه بدون خلط، درد قفسه سينه، تاکي‌پنه، خستگي، افزايش نبض، رنگ‌پريدگي، و بي‌حالي. سميت ريوى در ۱۰% بيماران مخصوصاً در سن بيش از ۷۰ سال يا در صورتي‌که دوز کلى به ۴۰۰U برسد.
تمايلات غذائى مريض: غذاهائى که دوست دارد و غذاهائى که دوست ندارد.
اثرات آلوپسى و رنگ پوست بر ظاهر بدن، درباره احساس مريض از اين تغييرات با او بحث کنيد.
ـ تب و لرز خفيف: عارضه شايعه‌اى است که معمولاً در چند ساعت اول ايجاد شده و حدوداً ۱۲ـ۴ ساعت ادامه مي‌يابد و با ادامه تجويز دارو کاهش مى‌يابد.
ـ نشانه‌هاى ياد‌آور راديوتراپى، مانند اريتم در ناحيه‌اى که قبلاً اشعه ديده است.
حفره دهان هر ۸ ساعت از نظر: خشکى دهان، زخم‌ها، لکه‌ەاى سفيد، درد حفره دهان، خونريزى و ديسفاژي. در صورتي‌که زخم دهانى مانع غذاخوردن مريض شود مي‌توان از بي‌حس‌کننده‌هاى موضعى ۱۰ دقيقه قبل از غذا استفاده کرد.
علائمى که نشانگر واکنش آلرژيک حاد مي‌باشند مثل: راش،خارش، کهير، ضايعات پوستى خارش‌دار، گرگرفتگي.
ـ سميت پوستي: از هفته دوم يا سوم درمان (پس از مصرف ۲۰۰ـ۱۵۰ U دارو) شروع مي‌شود که شامل کهير، هيپراستزى و تورم حساس دست‌ها است.
ـ هيپرپيگمانتاسيون: ممکن است در اطراف چين‌ها، اسکارها، پوست اطراف ناخن و محل تزريق عضلانى ايجاد شود.
فرم تهيه شده آن را به‌مدت ۲ هفته در دماى اتاق نگهدارى کنيد. باقى‌مانده دارو را دور بريزيد.
آموزش به بيمار و خانواده:
ـ هرگونه ناراحتى که دارد يا عوارض جانبى دارو را به پزشک يا پرستار گزارش کند.
ـ هرگونه تغيير در نفس کشيدن، سرفه و تب را گزارش کند.
ـ ممکن است موهاى مريض در زمان درمان بريزيد، استفده از کلاه‌گيس مي‌تواند يک احساس بهترى به مريض بدهد.
ـ به مريض گفته شود که موهاى جديد از لحاظ رنگ و بافت با موهاى قبلى متفاوت هستند.
ـ از خوردن غذاهاى حاوى اسيد سيتريک، گرم يا خام امتناع کند.
ـ هرگونه خونريزي، لکه‌هاى سفيد و زخم‌هاى دهانى را گزارش کند.
ـ روزانه دهان خود را معاينه نمايد و علائمى که مي‌بيند را گزارش کند. |
|
|
|
