سینما

مخاطبان فيلم‌ها، موضوع تقسيم‌بندى‌هاى بيش‌ترى بوده‌اند. مخاطبان فيلم‌ها در سا ل‌هاى اوليه سينما بر اساس ميزان فروش بليت برآورد مى‌شدند و آمار فروش گيشه هر فيلم مى‌توانست تعداد کل تماشاگران (مخاطبان) آن را نشان دهد. اين همان مقوله مخاطبان خريدار است. هنوز هم ميزان محبوبيت فيلم‌ها بر اساس کل درآمد حاصل از فروش بليط رتبه‌بندى مى‌شود، هرچند روش فوق اطلاع ناچيزى به دست مى‌دهد. آمار فروش بليط يا ساير داده‌هاى مالى به هيچ‌وجه گستره و ترکيب‌بندى جماعت سينمارو را نشان نمى‌دهد: جماعتى که به عنوان قسمتى از کل جمعيت به طور منظم به سينما مى‌رود و ترکيب‌بندى اجتماعى خاص خود را دارد. اطلاعات فوق را تنها مى‌توان از طريق بررسى مخاطبان واقعى يا کل مردم به دست آورد.

در حال حاضر، حداقل سه راه عمده ديگر براى پيوستن به مخاطبان خريدار يک فيلم وجود دارد: کرايه کردن فيلم بر روى نوار ويدئويي، خريدن فيلم‌هاى ويدئويي، و ديدن فيلم‌ها از طريق يک کانال کابلى يا ماهواره‌اى ويژه فيلم (يا از طريق پخش فيلم ويدئويى درخواستي). در هر سه مورد هم پرداخت پول مى‌تواند به معناى رسيدن فيلم به چند بيننده باشد.