طبق تحقيقات انجام شده مقدار احتياجات جوجه‌ها از نظر املاح به قرار زير است:
- کلسيم و فسفر: بهطور معمول براى فرمول غذائى عادى مقدار ۱/۱-۱ درصد کلسيم و ۶/۰-۷/۰ درصد فسفر توصيه مى‌شود.
هميشه بايستى بين کلسيم و فسفر جيره غذائى نسبتى وجود داشته باشد. اين نسبت در سنين مختلف متفاوت است در اوايل مرحله رشد نسبت فسفر به کلسيم ۱ به ۴/۱ است و در مراحل آخر رشد اين نسبت به ۱ به ۸/۱ مىرسد ولى بهطور کلى معدل متوسط اين دو يعنى ۱ به ۶/۱ را درنظر مى‌گيرند.
بدين ترتيب در جيره غذائى طيور در حال رشد هميشه بايد نسبت کلسيم ۶/۱ برابر فسفر باشد.
- سديم و کلر : طيور در سنين مختلف به مقدار کمى نمک طعام دارند. تقريباً بيشتر مواد غذائى اوليه حاوى مقادر کم و بيش از سديم و کلر مى‌باشند. ميزان قطعى احتياج طيور به نمک طعام هنوز به‌درستى شناخته نشده است ولى طبق آزمايشات اخير مقدار آن را در حدود ۵/۰ درصد کل غذا معين کرده‌اند.
معمولاً در مواد اوليه‌اى که براى فرمول غذائى طيور به‌کار مى‌رود بين ۱۵/۰-۳/۰ درصد نمک طعام وجود دارد. از اينرو مقدارى که بايد بهطور دستى به فرمول اضافه شود ۲۵/۰-۴/۰ درصد است. و در هنگامى‌که فرمول غذائى حاوى مقادير نسبتاً زيادى از موادى مثل الياف گوشت و پودر ماهى است بايد حداقل نمک را به جيره اضافه نمود. ولى در ساير موارد اضافه نمودن ۴/۰-۰/۵ درصد ضرورى است ولى بايد متوجه بود زياد شدن نمک طعام در فرمول غذائى جوجه‌ها اغلب آنها را آماده عارضه ورم کليه مى‌نمايد.
- منگنز : مقدار احتياج غذائى جوجه‌هائى در حال رشد به منگنز در حدود ۵۰ قسمت در هر ميليون قسمت غذا است (P.P.M) براى اضافه نمودن منگنز بهطور عملى مى‌توان از سولفات دومنگنز استفاده کرد. و همچنين از ترکيبات سنتتيک استفاده نمود.
- يد : مقدار کمى يد براى تغذيه طيور در حال رشد مورد ضرورت است. اين مقدار ۱-۵ قسمت در هر ميليون است. غذاهاى معمولى اغلب داراى ۱ قسمت يد در هر ميليون است. از اينرو اضافه نمودن حداقل ۱ و حداکثر ۴-۵ قسمت در هر ميليون ضرورى است.
- آهن : مقدار آهن مورد لزوم براى تغذيه طيور در حال رشد در حدود ۲۰-۳۰ قسمت در هر ميليون غذا است.
معمولاً اغلب مواد اوليه فرمول غذائى حاوى مقاديرى از آهن هستند از اينرو اضافه نکردن آهن به فرمول غذائى کمتر آثار کمبود آن را نشان مى‌دهد مثلاً ذرت داراى ۳۰-۴۰ و گندم ۴۰-۱۱۰ و سوژا ۱۵۰ و جو ۱۵۰ و سبوس ۱۵۰ قسمت آهن در ميليون مى‌باشد.
- مس : احتياج طيور در حال رشد به مس در حدود ۲-۳ قسمت در ميليون مى‌باشد.
تعدادى از مواد اوليه مثل يونجه، ذرت، جو، گندم، حاوى مقادير کافى از آن مى‌باشند از اينرو اضافه کردن آن بهطور مصنوعى به فرمول غذائى ظاهراً علائم سوء ظاهر نمى‌سازند.
- کبالت : در اساس ويتامين B۱۲ ضرورت دارد. از اينرو اگر غذاى حاوى مقدار کم کبالت و ويتامين B۱۲ باشد طيور نمى‌توانند به‌خوبى از آن استفاده کنند. در چنين موردى افزايش کمى کبالت به فرمول غذائى سبب افزايش استفاده از غذا مى‌شود.
- پتاسيم : احتياجات طيور در حال رشد به پتاسيم در حدود ۱۷/۰-۲۲/۰ درصد است مواد غذائى اوليه مانند پودر يونجه، جو، شيرخشک چربى گرفته، پودر ماهى داراى مقادير کافى از آن هستند از اينرو بهطور عادى کمتر کمبود آن به چشم مى‌خورد.
- منيزيم : احتياجات غذائى طيور در حال رشد را به منيزيم در حدود ۴% درصد گزارش داده‌اند.
در مواد اوليه مورد استفاده در فرمول غذائى اغلب ۲-۳ برابر اين مقدار وجود دارد از اينرو ضرورتى براى اضافه نمودن دستى آن نيست.
- گوگرد : در جوجه‌ها و دام‌هاى غيرنشخوارکننده معمولاً بايستى گوگرد به‌صورت آلى مورد استفاده قرار گيرد زيرا آنها نمى‌توانند از گوگرد غيرآلى به‌خوبى استفاده کنند از اينرو بيشتر گوگرد مورد استفاده طيور به فرمول متى‌يونين و سيستين است و اضافه نمودن گوگرد به فرم سولفور يا سولفات يا فرم‌هاى ديگر غيرآلى در جوجه‌ها اثرى ندارد.
- روى و سليکون (Silican-Zinc) : جوجه‌ها براى رشد به اين دو ماده احتياج دارند. مقدارى از اين دو ماده در مواد اوليه غذائى وجود دارد از اينرو در حال عادى کمبود آنها ديده نمى‌شود.
امروزه معمولاً براى تأمين املاح ضرورى از اضافه نمودن مکمل‌هاى تجارتى به جيره استفاده مى‌شود.
ويتامين‌ها براى تغذيه طيور در حال رشد
در جيره غذائى طيور در حال رشد به‌خصوص توجه زيادى به مسئله ويتامين‌ها بايستى مبذول گردد. زيرا کمبود هر يک از ويتامين‌ها عوارض مختلفى در جوجه‌ها به‌وجود مى‌آورد.
- ويتامين A : مناسب‌ترين مقدار ويتامين A براى جوجه‌ها ۲۰۰۰ واحد يو-اس-پى در هر پوند است (هر پوند مساوى ۴۵۴ گرم است).
در جوجه‌هاى بزرگتر (۶-۸ هفته) اين مقدار به ۵۰۰-۸۰۰ واحد مىرسد. در هنگام بلوغ اين ميزان افزايش مى‌يابد و به ۱۲۰۰ واحد مىرسد.
- ويتامين D : مقدار مناسب اين ويتامين براى طيور در حال رشد ۱۳۰ واحد I.C.U در هر پوند مى‌باشد. احتياج با افزايش رشد کم مى‌شود ولى در هنگام تخمگذارى دوباره افزايش مى‌يابد اضافه نمودن ۲۰۰ واحد در پوند براى جوجه اثر بهترى مى‌دهد.
- ريبوفلاوين : مقدار ضرورى آن ۷/۱ ميلى‌گرم در هر پوند است. احتياج به ريبوفلاوين به‌سرعت با افزايش سن کم مى‌شود.
براى ۸ هفته اول ۶/۱-۷/۱ و بعداً به کمتر از ۱ ميلى‌گرم تقليل مى‌يابد.
- پانتوتنيک اسيد : مقدار ضرورى آن براى جوجه‌ها ۵ ميلى‌گرم در هر پوند غذا است.
- کولين : احتياج جوجه‌ها به اين ويتامين در حدود ۶۵۰ ميلى‌گرم در هر پوند غذا است کولين داراى اعمال حياتى در طيور مى‌باشد. بعضى از اين اعمال را متى‌يونين و بتااين (Betain) مى‌توانند انجام دهند.
- ويتامين‌هاى ديگر : احتياجات غذائى جوجه‌هاى در حال رشد به ويتامين E هنوز به‌خوبى روشن نشده است ولى به هر حال نبايد اين مقدار از ۶ ميلى‌گرم در هر پوند غذا يا بهطور مناسب‌تر ۹ ميلى‌گرم در هر پوند غذا کمتر باشد.
ويتامين K مورد احتياج طيور در حال رشد در حدود ۱۸/۰ ميلى‌گرم در هر پوند است احتياجات ويتامينى ديگر به قرار زير است:
