ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی

ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی		ز حسرت و ز فراقت همه بمردندی
ز جان خویش اگر بوی تو نیابندی		چو استخوان دل و جان را به سگ سپردندی
اگر نه پرتو لطفت بر آب می‌تابید		به جای آب همه زهر ناب خوردندی
اگر نه جرعه آن می بریختی بر خاک		ستارگان ز چه رو گرد خاک گردندی
گر آفتاب ازل گرمیی نبخشیدی		تموز و جمله نباتان او فسردندی
منزهی و درآمیختن عجب صفتی است		دریغ پرده اسرار درنوردندی
اگر نه پرده بدی ره روان پنهانی		ز انبهی همه پاهای ما فشردندی
ز پرده‌ها اگر آن روح قدس بنمودی		عقول و جان بشر را بدن شمردندی
گر آن بدی که تو اندیشه کرده‌ای ز زحیر		بتان و لاله رخان جمله زار و زردندی
چو صورتی نبدی خوب جز تصور تو		شراب‌های مروق ز درد دردندی
اگر خمش کنمی راز عشق فهم شدی		وگر چه خلق همه هند و ترک و کردندی