تنت زین جهان است و دل زان جهان

تنت زین جهان است و دل زان جهان		هوا یار این و خدا یار آن
دل تو غریب و غم او غریب		نیند از زمین و نه از آسمان
اگر یار جانی و یار خرد		رسیدی بیار و ببردی تو جان
وگر یار جسمی و یار هوا		تو با این دو ماندی در این خاکدان
مگر ناگهان آن عنایت رسد		که ای من غلام چنان ناگهان
که یک جذب حق به ز صد کوشش است		نشان‌ها چه باشد بر بی‌نشان
نشان چون کف و بی‌نشان بحر دان		نشان چون بیان بی‌نشان چون عیان
ز خورشید یک جو چو ظاهر شود		بروبد ز گردون ره کهکشان
خمش کن خمش کن که در خامشی است		هزاران زبان و هزاران بیان