اپی‌گلوتیت‌ ـ epiglottitis

اپی‌گلوتیت‌ عبارت‌ است‌ از یك‌ عفونت‌ ناگهانی‌ و تهدیدكننده‌ زندگی دركودكان‌ كه‌ در اپی‌گلوت‌ روی‌ می‌دهد. اپی‌گلوت‌ یك‌ صفحه‌ بافتی‌ كوچك‌ در عقب‌ گلو است‌ كه‌ از ورودی‌ نای‌ مراقبت‌ به‌ عمل‌ می‌آورد.

اپی‌گلوتیت‌ مسری‌ است‌ و اغلب‌ با خروسك‌ (كروپ‌) كه‌ خطر كمتری‌ دارد اشتباه‌ می‌شود. توجه‌ داشته‌ باشید كه‌ تورم‌ اپی‌گلوت‌ ممكن‌ است‌ در عرض‌ 12 ساعت‌ از شروع‌ بیماری‌ باعث‌ بسته‌ شدن‌ كامل‌ راه‌ هوایی‌ شود، بنابراین‌ بیمار باید فوراً تحت‌ درمان‌ قرار گیرد.

ـ علایم‌ شایع‌:

۱. تب‌

۲. گلو درد

۳. خشونت‌ صدا

۴. مشكل‌ تنفسی‌ فزاینده‌

۵. بنفش‌ شدن‌ پوست‌ و بستر ناخن‌ها

۶. آبریزش‌ از دهان‌ به‌ علت‌ مشكل‌ در بلع‌ بزاق‌

۷. دم‌ پر سروصدا، جیغ‌ مانند و با فركانس‌ بالا

۸. صدا یا گریه‌ خفه‌ و گرفته‌ (در خروسك‌ صدا یا گریه‌ خشن‌تر است‌).

۹. سرفه‌ در حد كم‌ (در خروسك‌ سرفه‌ زیاد و شبیه‌ پارس‌ سگ‌ است‌).

۱۰. كودك‌ سر خود را ممكن‌ است‌ در وضعیت‌ نامعمولی‌ قرار دهد. كودك‌ گردن‌ خود را به‌ عقب‌ و بدن‌ خود را به‌ جلو خم‌ می‌كند، زبانش‌ را بیرون‌ می‌آورد و پره‌های‌ بینی‌ را تا حد امكان‌ گشاد می‌كند. با این‌ كار كودك‌ تلاش‌ دارد تا هوای‌ بیشتری‌ را استنشاق‌ كند.

ـ علل‌ بیماری:

عفونت‌ اپی‌گلوت‌ توسط‌ باكتری‌ (معمولاً هموفیلوس‌ آنفلوآنزا ، پنوموكك‌، یا استرپتوكك‌ ). تورم‌ اپی‌گلوت‌ باعث‌ بسته‌ شدن‌ ورودی‌ نای‌ می‌شود.

ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:

۱. محیط‌ زندگی‌ شلوغ‌ یا غیربهداشتی‌

۲. وجود یك‌ بیماری‌ كه‌ مقاومت‌ بدن‌ را كاهش‌ داده‌ باشد.

ـ پیشگیری‌:

اگر كودكتان‌ قبلاً مبتلا به‌ اپی‌گلوتیت‌ شده‌ است‌، هرگونه‌ عفونت‌ تنفسی‌ را جدی‌ بگیرید و برای‌ درمان‌ تحت‌ نظارت‌ مراجعه‌ كنید. كودك‌ باید واكسن‌ هموفیلوس‌ آنفلوآنزا را بزند.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:

بهبود كامل‌ در صورت‌ تشخیص‌ و درمان‌ زودهنگام‌

ـ عوارض‌ احتمالی‌:

ذات‌الریه‌، مننژیت‌، عفونت‌ مفصل‌، عفونت‌ و التهاب‌ پرده‌ دور قلب‌، یا سلولیت‌ (عفونت‌ بافت‌ عمقی‌ زیر پوست‌). بدون‌ درمان‌ امكان‌ دارد مسیر هوایی‌ كاملاً مسدود شود و كودك‌ ممكن‌ است‌ در عرض‌ چند ساعت‌ فوت‌ كند.

ـ درمان‌:

۱. كودك‌ را به‌ جای‌ خواباندن‌ بنشانید.

۲. بستری‌ كردن‌ كودك‌ برای‌ دادن‌ اكسیژن‌ و انجام‌ سایر اقدامات‌ مراقبتی‌ ویژه‌

۳. اگر مشكوك‌ به‌ اپی‌گلوتیت‌ هستید هرگز سعی‌ نكنید ته‌ گلوی‌ كودك‌ را نگاه‌ كنید.

۴. كودك‌ را تا رسیدن‌ به‌ بیمارستان‌ آرام‌ و بی‌حركت‌ نگاه‌ دارید. اضطراب‌ و ترس‌ بچه‌ باعث‌ بدتر شدن‌ مشكلات‌ تنفسی‌ می‌شود.

۵. اقدامات‌ تشخیصی‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ كشت‌ خون‌، كشت‌ گلو، و سایر اقداماتی‌ كه‌ تحت‌ كنترل‌ دقیق‌ انجام‌ می‌گیرند تا از بروز عوارض‌ جلوگیری‌ شود باشد.

۶. پس‌ از ترخیص‌ از بیمارستان‌، شب‌ها در اتاق‌ كودك‌ یك‌ دستگاه‌ بخور تولید هوای‌ مرطوب‌ خنك‌ بگذارید. این‌ كار را 3-2 هفته‌ ادامه‌ دهید. ضمناً دستگاه‌ باید روزانه‌ تمیز شود.

۷. جراحی‌ برای‌ باز كردن‌ راهی‌ به‌ نای‌ یا قرار دادن‌ لوله‌ای‌ در نای‌ برای‌ اینكه‌ كودك‌ بتواند تنفس‌ كند. راهی‌ كه‌ به‌ نای‌ باز شده‌ است‌ (یا لوله‌ای‌ كه‌ در نای‌ قرار داده‌ شده‌ است‌) در عرض‌ 3-1 روز بسته‌ (یا درآورده‌) می‌شود.

ـ داروها:

۱. داروهای‌ كورتیزونی‌ برای‌ كاهش‌ التهاب‌

۲. آنتی‌بیوتیك‌ برای‌ كنترل‌ عفونت‌. آنتی‌بیوتیك‌ باید حداقل‌ 10 روز ادامه‌ یابد.

ـ فعالیت‌:

تا وقتی‌ كه‌ تمام‌ علایم‌ برطرف‌ نشده‌ باشند، استراحت‌ در رختخواب‌ ضروری‌ است‌. سپس‌ كودك‌ می‌تواند به‌تدریج‌ فعالیت‌هایش‌ را از سر گیرد.

ـ رژیم‌ غذائی‌:

تا زمانی‌ كه‌ كودك‌ دوباره‌ قادر به‌ بلع‌ باشد باید تنها از مایعات‌ (معمولاً سرم‌) استفاده‌ شود. پس‌ از ترخیص‌ از بیمارستان‌، كودك‌ را تشویق‌ كنید كه‌ مایعات‌ بیشتر بنوشد. رژیم‌ غذایی‌ كودك‌ در این‌ هنگام‌ به‌ حالت‌ عادی‌ برمی‌گردد.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:

۱. اگر كودك‌ شما قبلاً مبتلا به‌ اپی‌گلوتیت‌ شده‌ است‌، و هم‌اكنون‌ علایم‌ عفونت‌ تنفسی‌ دارد.

۲. اگر كودكتان‌ علایم‌ اپی‌گلوتیت‌ را دارد. خصوصاً اگر كودك‌ مشكل‌ تنفسی‌ داشته‌ باشد، اورژانس‌ را خبر كنید.