غزلی که درپایان تصنیف قران السعدین سروده است

نامه تمام گشت ، به جانان که می‌برد؟		پیغام کالبد به سوی جان که می برد؟
این خط پر ز مهر به دلبر که می‌دهد؟		وین دردسر به مهر به درمان که می‌برد؟
این نامه نیست پیرهن کاغذین ماست		پرخون زدست هجر، به جانان که می برد؟
جانان مرا به هجر تو هر مونسی که هست		غم می برد ولی غم هجران که می برد؟
گفتی نگاهدار به فرمان خویش دل		دارم ولی بگوی که فرمان که می‌برد؟
دردا که دل ز خسرو بیچاره می‌رود		واگاه نی ز بردن دل ، آن که می‌برد!