| منشاء اين نوع لوبيا آمريکاى جنوبى است (گواتمالا، برزيل و پرو) اين گياه در قرن شانزدهم وارد اروپا، آفريقا و آسيا شده است. بيشترين سطح زير کشت اين گياه درآمريکا قرار دارد. معمولاً انواع ديررسى آن بذرهائى پهن، سفيد و بزرگ دارد. اين ارقام از پرو منشاء گرفته‌اند. انواع زودرس آن داراى بذرهاى گرد کمى پهن و رنگى بوده و به آنها لوبيا سيوا (Sieva) مى‌گويند. اين ارقام احتمالاً از مکزيک منشاء گرفته‌اند. اهميت انواع سفيد از انواع سيوا بيشتر است.
|
|
|
|
|
| لوبيا سفيد به‌منظور توليد بذر خشک کاشته مى‌شود. بعضى از واريته‌هاى آن داراى مادهٔ اسيد هيدروسيانيک بوده لذا به‌هنگام مصرف آن بايستى دقت کافى به‌عمل آيد و معمولاً با جوشاندن، اين ماده از بين مى‌رود. در آمريکا آن را به‌هنگامى که سبز است براى کنسرو و فرآورده‌هاى سردخانه‌اى مصرف مى‌کنند.
|
|
|
|
|
|
| لوبيا سفيد گياهى است با نام علمى Phaseolus lanatus از خانواده حبوبات علفي، به فرم بوته‌اى يا بالارونده و به‌صورت يک‌ساله ، دوساله و چندساله يافت مى‌شود. ارتفاع فرم‌هاى بوته‌اى آن ۳۰ تا ۷۰ سانتى‌متر و انواع بالاروندهٔ آن ۲ تا ۳ متر است. ريشهٔ آن راست بود و به‌خوبى منشعب مى‌شود. برگ‌ها سه برگچه‌اى هستند. طول محور گل‌آذين آن ۱۵ سانتى‌متر و بر روى هر گره ۲ تا ۴ گل ديده مى‌شود. گل‌هاى آن کوچک و به رنگ سفيد متمايل به سبز، بنفش و ارغوانى هستند. معمولاً خودگشن بوده و امکان درگرگشنى نيز وجود دارد.
|
|
|
|
|
| شرايط اقليمى و خاکى لوبياى سفيد
|
|
| طول دورهٔ اين نوع لوبيا بسته به نوع واريته بين ۸۰ تا ۱۵۰ روز متغير است. اين گياه قادر به تحمل رطوبت بيش از اندازهٔ خاک نبوده و بر خلاف لوبياسبز به شورى مقاوم است. PH مناسب آن نيز حدود خنثى است.
|
|
| لوبيا سفيد گياهى است روزکوتاه با رشد نامحدود انواع بالاروندهٔ آن ديررس‌تر از انواع بوته‌اى هستند. گياهى است حساس به سرما و نياز به فصل زراعى بدون يخبندان و هواى خشک دارد. انواع کوچک آن (سيوا) در مقايسه با انواع بزرگ (سفيد) به شرايط بسيار گرم و خشک مقاوم‌تر هستند. در دماى بالاتر از ۴۵ درجه بيشتر واريته‌هاى آن قادر به توليد بذر نمى‌باشند. لوبيا سفيد در مقايسه با انواع ديگر لوبيا مقاومت آن نسبت به شرايط نامطلوب کمتر است.
|
|
|
|
| در آمريکا واريته‌هاى بوته‌اى آن را در رديف‌هاى با فاصلهٔ ۶۰ الى ۷۰ و روى رديف ۵ الى ۲۰ سانتى‌متر مى‌کارند. عمق کاشت بذرها معمولاً ۵/۲ تا ۵ سانتى‌متر بوده و حدود ۳۰ الى ۷۵ کيلوگرم درهکتار براى کاشت بذر مصرف مى‌شود.
|
|
|
|
| براى مصارف تجارى و فروش آن در بازار به‌عنوان سبزي، معمولاً آن را به‌صورت تازه و سبز، قبل از زرد شدن غلاف‌ها و رشد کامل بذرها با دست جدا مى‌کنند. براى مساحت‌هاى بالاى آن از ماشين‌هاى درو استفاده مى‌شود.
|
|
| با توجه به اينکه لوبيا سفيد به‌مدت نسبتاً طولانى گل مى‌دهد و در آن واحد همهٔ غلاف‌هاى آن نمى‌رسند اگر برداشت تا زمانى به‌تأخير بيافتد که جوان‌ترين غلاف‌ها هم برسند بيشترين محصول بدست مى‌آيد، اما اين ترتيب عملى نيست زيرا پس از سفيد رنگ شدن بذرها آنها را نمى‌توان براى فرآورده‌هاى سردخانه‌اى و کنسروسازى استفاده کرد. در طى رسيدن بذر مقدار نشاستهٔ آن افزايش و مقدار قند کاهش مى‌يابد. رنگ بذر نيز از سبز تيره به سبز کم‌رنگ و بالاخره سفيد تغيير مى‌يابد.
|
|
| لوبياسفيد خشک را همانند لوبيا سبز برداشت مى‌کنند. برداشت آن معمولاً به‌منظور جلوگيرى از ريزش، در شب يا صبح زود انجام مى‌شود.
|
|
|
|
| حشراتى که به لوبيا سبز حمله مى‌کنند، به لوبيا سفيد نيز حمله مى‌کنند و روش‌هاى کنترل نيز يکسان است.
|
|
|
|
| ۱- بيمارى سفيدک پودرى( Peronospora manshurica)
|
|
| ۲- لکهٔ باکتريائى
|
|
| ۳- نماتودها نيز به اين گياه حمله مى‌کنند.
|
|
|
|
|
|
|
| از ارقام آن مى‌توان Fordhook 242 و Burpee Bush و Ventura و Vilbar را نام برد. ارقام داخلى آن عبارتند از: لوبيامرمر، ياس، دانشکده دهقان.
|
