در اين نوع واکسن‌ها، ارگانيزم‌هائى که توسط حرارت يا مواد شيميائى کشته شده‌اند با ورود آنها به بدن، ايمنى فعال ايجاد مى‌کنند. اين نوع واکسن‌ها معمولاً بى‌خطر هستند اما به طور معمول از واکسن‌هاى زنده تأثير کمترى دارند. براى مثال واکسن وبا فقط ۵۰ درصد ايمنى ايجاد ميظکند. تأثير سه نوبت واکسن سياه‌سرفه بعد از سه سال اول حدود ۸۰ درصد و بعد از ۱۲ سال، تقريباً هيچ مى‌باشد. براى ايجاد پاسخ پادتنى در واکسن‌هاى کشته شده يک سرى اوليه شامل ۲ يا سه نوبت از واکسن لازم است و در بيشتر موارد تزريق 'يادآور (booster) لازم خواهد شد. طول مدت بقاى ايمنى بعد از تزريق واکسن کشته شده از چند ماه تا چند سال طول مى‌کشد. واکسن فلج اطفال کشته شده يک واکسن کاملاً مؤثر است و استقاده گسترده از آن در بعضى کشورها، موجب ريشه‌کنى بيمارى شده است. واکسن کشته شده معمولاً از طريق تزريق زيرپوستى يا داخل عضلانى تجويز مى‌شود. تنها مورد منع مصرف مطلق اين واکسن‌ها، واکنش عمومى يا موضعى شديد در تزريق‌هاى قبلي، مى‌باشد.
جدول واکسن‌هاى کشته يا غيرفعال شده
واکسن ضعيف شده
واکسن‌هاى کشته شده
مقدار واکسن
پائين (تکرار شوند)
بالا
دوام پادتن (ايمني)
درازمدت
کوتاه‌مدت
نياز به يادآور
به ندرت
اغلب
تجديد واکسيناسيون
ممکن است
ندارد
ايجاد اشکال پنهان ويروسي
ممکن است
ندارد
سرطان‌زائي
معلوم نيست
ندارد
بعضى جنبه‌هاى واکسن‌هاى زنده ضعيف شده در مقابل واکسن‌هاى غيرفعال شده (کشته شده) در جدول بالا آمده است. و در جدول اتفاقات مهم تاريخى در واکسيناسيون بعضى از مهم‌ترين پيشرفت‌هاى صورت گرفته در زمينه واکسن ذکر شده است.
اتفاقات مهم تاريخى در واکسيناسيون
۱۷۸۹
واکسن آبله
۱۸۸۵
واکسن هاري
-۱۸۹۲
واکسن وبا
۱۹۱۳
سم و آنتى توکسين ايمنى دهنده در مقابل ديفتري
۱۹۲۱(۱)
BCG
۱۹۲۳(۱)
توکسوئيد ديفتري
۱۹۲۳(۱)
واکسن سياه‌سرفه
۱۹۲۷(۱)
توکسوئيد هاري
۱۹۳۷(۲)
واکسن آنفلوآنزا
۱۹۳۷(۲)
واکسن تب زرد (۱۷D)
۱۹۴۹
واکسن اوريون
۱۹۵۴
واکسن فلج اطفال Salk
۱۹۵۷(۱)
واکسن زنده خوراکى فلج اطفال Sabin
۱۹۶۰(۱)
واکسن سرخک
۱۹۶۲
واکسن سرخجه
۱۹۶۸
واکسن مننگوکوک نوع C
۱۹۷۱
واکسن مننگوکوک نوع A
۱۹۷۶
واکسن هپاتيت B
(۱) ۶ واکسنى که توسط سازمان جهانى بهداشت، براى بچه‌ها لازم است و بايد در برنامه EPI گنجانده شود.
(۲) بيمارى‌هائى که موضوع I.H.R مى‌باشند و براى آنها واکسيناسيون لازم است.
