علائم در ضايعات بدخيم بسيار شايع‌تر از ضايعات خوش‌خيم هستند. حدود يک‌سوم از بيماران هيچ علامتى ندارند. پنجاه درصد از بيماران داراى علائم تنفسى نظير سرفه، خس‌خس سينه، تنگى‌نفس و پنومونى‌هاى مکرر هستند.
علائم زير نشانهٔ سرطان هستند و بنابراين پيش‌آگهى بدى دارند: خشونت صدا، سندرم هورنر، درد شديد و انسداد وريد اجوف فوقاني. تومورهاى بدخيم ممکن است باعث شيلوتوراکس شوند. تب در بيمارى هوچکين ممکن است متناوب باشد. تيموما باعث مياستني، هيپوگاماگلبولينمي، بيمارى ويپل، آپلازى سلول قرمز خون و بيمارى کوشينگ مى‌شود. هيپوگليسمى از عوارض نادر مزوتليوم‌ها، تراتوم‌ها و فيبروم‌ها است. پرفشارى خون و اسهال در فئوکروموسيتوم و گانگليونوروما ديده مى‌شود. تومورهاى نوروژنيک ممکن است علائم نورولوژيک ويژه‌اى ناشى از فشار بر نخاع ايجاد کنند و يا با استئوآرتروپاتى هيپرتروفيک و بيمارى اولستر پپتيک همراه باشند.
تومورهاى نوروژنيک تقريباً در تمام موارد در مدياستن خلفى و اغلب در قسمت فوقانى آن ايجاد مى‌شوند و از اعصاب بين‌دنده‌اى يا سمپاتيک منشاء مى‌گيرند. به‌ندرت ممکن است عصب واگ يا فرنيک درگير شوند. شايع‌ترين نوع تومور از غلاف عصب منشاء مى‌گيرد (شوانوما) و معمولاً خوش‌خيم است. ده درصد از تومورهاى نوروژنيک بدخيم هستند. تومورهاى بدخيم در کودکان شايع‌تر هستند. اکثر تومورهاى بدخيم از سلول عصبى منشاء مى‌گيرند. تومورهاى نوروژنيک ممکن است متعدد بوده يا شکل دمبل داشته باشند با گشادى سوراخ بين‌مهره‌اى همراه باشند. در چنين مواردي، براى مشخص کردن اينکه آيا قسمتى از تومور در درون کانال نخاعى نيز رشد کرده يا خير، انجام CTاسکن ضرورى است. ميلوگرافى نيز ممکن است ضرورت پيدا کند.
ضايعات کيستى مدياستن
کيست‌هاى مدياستن ممکن است از پريکارد، برونش‌ها، مرى يا تيموس نشأت بگيرند. کيست‌هاى پريکارد، کيست‌هاى مزوتليال يا 'آب‌جهشي' نيز خوانده مى‌شوند. هفتاد و پنج درصد از کيست‌ها در نزديکى زواياى کارديوفرنيک قرار دارند و از اين تعداد ۷۵% در سمت راست هستند. ده درصد از اين کيست‌ها در واقع ديورتيکول‌هائى از ساک پريکارد هستند که با فضاى پريکارد نيز ارتباط دارند. کيست‌هاى برونکوژنيک از نزديک برونش اصلى يا ناي، اغلب درست از زير کارينا منشاء مى‌گيرند. در بافت‌شناسي، اين کيست‌ها حاوى عناصرى هستند که در برونش‌ها نيز يافت مى‌شود (نظير غضروف) و با اپى‌تليوم تنفسى پوشيده شده‌اند. کيست‌هاى انتروژن از سطح مرى برمى‌خيزند و ممکن است در درون ديوارهٔ آن جاى بگيرند. ممکن است با اپى‌تليوم سنگفرشى نظير مرى يا مخاط گاستريک پوشيده شده باشند. کيست‌هاى انتروژن گاهى از اوقات با ناهنجارى مادرزادى مهره‌ها همراه هستند. حدود ۱۰% از کيست‌هاى مدياستن نامشخص هستند و پوشش مشخصى ندارند.
تومورهاى تراتودرموئيد
تومورهاى تراتودرموئيد شايع‌ترين توده‌ها در مدياستن قدامى هستند. اين توده‌ها ممکن است هم توپر و هم کيستى باشند و ممکن است حاوى مو يا دندان نيز باشند. در بررسى ميکروسکوپي، عناصر اکتودرمي، اندودرمى و مزودرمى ديده مى‌شود. گاهى از اوقات اين تومورها به درون فضاى پلور، ريه، پريکارد يا ساختارهاى عروقى پاره مى‌شوند.
لنفوم‌ها
لنفوم‌ها معمولاً با بيمارى متاستاتيک منتشر در مدياستن همراه هستند.
